Back to Black

1*

"Κύριες και κύριοι, σας ενημερώνουμε ότι το αεροπλάνο είναι έτοιμο για προσγείωση στο αεροδρομίου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας και ελπίζουμε να μας ξαναπροτιμήσετε και πάλι!"

Η φωνή στα μεγάφωνα με κάνει να νοσταλγώ την Αθήνα ακόμα περισσότερο.

Βλέπω καθαρά πλέον τα κτήρια και το ελάχιστο πράσινο που έχει απομείνει στην πόλη μου.

Λίγα λεπτά αργότερα έχω αποβιβαστεί, και κινούμαι προς την έξοδο του αεροδρομίου, με τη βαλίτσα στο χέρι.

Δεν κάνω δύο βήματα, όταν ξαφνικά ακούω ένα τσούρμο άτομα να φωνάζουν το όνομα μου.

"Λίζα, Λίζα!" Γυρνάω αργά από την έκπληξη. Έχω ήδη υποψιαστεί ποιοι άνθρωποι ήρθαν να με υποδεχτούν.

Μπροστά μου πλέον βρίσκεται συγκινημένη η Έλενα, η κολλητή μου. Δίπλα της ο Δημήτρης ο αδερφός μου. Πίσω ο Ryan με τον Eddie.

Όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα που είχα να δω δυο ολόκληρα χρόνια.

Για να είμαι ειλικρινής βέβαια μέσα σε αυτό το διάστημα είχα δει τον Δημήτρη και την Έλενα.

Ενθουσιασμένη μα ταυτόχρονα σοκαρισμένη πέφτω στην αγκαλιά όλων.

"Μου λείψατε τόσο πολύ!" Αναφωνώ συγκινημένη.

"Σαν τα χιόνια μικρή!" Λέει ο Ryan και με αγκαλιάζει σφικτά για μια ακόμα φορά.

Σίγουρα αυτή ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου.

Κάπου εδώ φαίνεται ποιοι πραγματικά αξίζουν την εκτίμηση σου, την αγάπη σου και τον σεβασμό σου.

Μετά από όλη την διαδικασία επανένωσης, τα παιδιά με πήγαν μέχρι το σπίτι μου για να ξεκουραστώ πριν πάμε όλοι μαζί στο τελευταίο λάιβ των mad street στο Φώς στο Γκάζι.

Οι mad street είναι ένα συγκρότημα το οποίοι αποτελείται από έξι μέλη με απίστευτο ταλέντο.

Ryan, Eddie, Πάνος, Ηλίας, Ιαν και Πάνος.

Ακόμα δε μπορώ να καταλάβω γιατί δέχτηκα.

Εννοώ, ναι έχουν περάσει δύο χρόνια. Σίγουρα έχει προχωρήσει στη ζωή του... Δεν με περίμενε, Δεν θα το έκανε ποτέ.

Η αλήθεια είναι ακόμα και αν δεν το παραδέχτηκα σε κανένα, καταβάθως ήλπιζα να είχε έρθει εκεί, να περίμενε να με δει.

Δεν ξέρω αν θα ρώτησε τα παιδιά.

Μπορεί να ήξερε ότι θα ερχόμουν. Ίσως πάλι και όχι.