[kookv] หนี้รัก

- episode 3 -

                             

[บันทึกพิเศษ : ยุนกิ]

              ภายในผับหรูย่านใจกลางเมืองเต็มไปด้วยเหล่าผีเสื้อราตรีที่ออกมาโบยบินในยามค่ำเสียงดนตรีบรรเลงไปทั่ว บ้างก็เต้นโยกย้ายส่ายสะโพก บ้างก็นั่งดริ้งค์ เฉกเช่นเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักอย่างผม ผู้มีนัยต์ตาสีน้ำตาลอ่อน บวกกับสีผมควันบุหรี่ สันจมูกโด่งได้รูป  สีผิวขาวซีด
ผมขอแนะนำตัวเลยละกัน
  สว

                                ปึกกก~
เสียงของหนักกระเเทกลงข้างๆกายผม

  '' เป็นอะไร " ผมเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งอย่าง. จีมิน หรือ. ปาร์ค จีมิน ที่นั่งหน้าหงิกหน้างอย่างกับไปกินรังแตนมา

"ก็เพราะมึงไม่ใช่รึไง?? ที่ทำกูเป็นแบบนี้"จีมินเอ่ยด้วยน้ำเสียงโมโห

"กูขอโทษ  อย่าโกรธกุนะ นะนะ"ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเพราะรู้ดีว่า จีมินเเพ้ลูกอ้อนของผม และครั้งนี้ก็ได้ผลเช่นเคย จีมินหายโกรธผม
แต่ก็นั่นแหละครับหายโกรธผมได้ไม่นานก็กลับมาโกรธผมอีกครั้งเมื่อสายตาของจีมินปะทะกับร่างสูงซึ่งนั่งอยู่ในกลุ่ม และท่าทางนั้นบ่งบอกถึงความกวน Teen

"กูกลับแล้ว"

"เฮ้ย มึงเพิ่งมาถึงไม่ใช่หรอ"

"ใช่กูเพิ่งมาถึง แต่กูจะกลับ มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบขี้หน้ามัน อยู่ไปก็กินไม่ลง สู้กูกลับดีกว่า"จีมินพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

"หึ คงป๊อด กลับบ้านไปกินนมนอนไป" ร่างสูงอย่างพี่โฮซอกส่งเสียงในลำคอก่อนจะเอ่ยขึ้นลอยเสียงดังพอสมควร ฟังดูก็รู้ว่าพูดให้ใคร

"นายว่าใครป๊อด"จีมินเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินตรงมากระซากคอเสื้อร่างสูงให้ลุกขึ้น

"ไม่ได้ว่าใครสักหน่อย แค่พูดลอยๆ มันคงจะลอยผ่านหูนายสินะ"

"กูไม่ได้ป๊อดเว้ย" สิ้นเสียงของจีมินเขาก็ปล่อยมือจากคอเสื้อพี่โฮซอก ก่อนจะยกแก้วเเอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกขึ้นจนหมดแก้ว จีมินไม่ชอบให้ใครมาท้า ซึ่งพี่โฮซอกรู้ข้อนี้ดีจึงใช้มันขึ้นมาเพื่อให้อีกคนอยู่ และมันก็ได้ผลจีมินยอมอยู่และกระดกเเก้วน้ำสีอำพันเข้าไปหลายแก้วจนใบหน้าแดงก่ำ ผมมองดูท่าทางของเพื่อนด้วยความเอือมก่อนจะมองซ้ายขวาเพื่อมองหาเพื่อนอีกคนของผมอย่าง แทฮยอง หรือ คิม แทฮยอง ที่ตั้งแต่ลงจากบาร์ดีเจก็ยังไม่เห็นมา

"มีใครเห็น แทฮยองมั้ย??"

"ใครหรอ??"พี่โฮซอกเอ่ยถาม

"เพื่อนผมไงครับ ที่เป็นดีเจ เมื่อกี้อ่ะ"

"ดีเจหน้าหวานนั่นอ่ะนะ พี่เห็นยืนคุยกับไอ้มาร์คลองไปถามมันสิ เผื่อมันรู้"เป็นพี่นัมจุนครับที่เอ่ยขึ้น ซึ่งตอนแรกผมคิดว่าพี่นัมจุนเป็นใบ้ซะอีกเพราะตั้งแต่รู้จักกันพี่แกเล่นไม่พูดอะไรเลย
พี่เเกชี้ไปทางกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างบาร์ดีเจ ผู้ชายหนึ่งในนั้นก็คือคนรู้จักของผม ผมจึงเดินเข้าไปถาม

"พี่มาร์คฮะ เห็นแทฮยองมั้ย??"

"เห็นบอกว่าจะไปเปลี่ยนชุดแล้วก็จะกลับเลย"

"ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวนะครับ"หลังจากที่ผขอตัวเสร็จก็เดินไปยังห้องดีเจแต่เมื่อมาถึงกลับไม่เจอใครสักคน. สงสัยจะกลับแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นก็กลับมานั่งโต๊ะเหมือนเดิมเเต่เมื่อไปถึงก็ต้องตกใจเมื่อทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมดผมจึงเอ่ยถามพี่นัมจุนซึ่งเดินมาทางที่ผมเดินพอดี

"เกิดอะไรขึ้นครับ"

"ก็เพื่อนพี่น่ะสิหายไป มันบอกไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่ออกมาสักทีพี่ก็เลยไปตาม แต่พอไปถึงกลับไม่เจอมันเลยเด็กในร้านก็เลยช่วยกันตามหา เลยเป็นอย่างที่เห็น"พี่นัมจุนร่ายยาวจนผมแทบฟังไม่ทัน

"แล้วจีมินล่ะครับ??"

"รายนั้นเมาจนไม่ได้สติ ตอนนี้ไอ้โฮปไปส่งแล้ว"

"งั้นให้ผมช่วยตามหาเพื่อนพี่นะครับ"

''แล้วเพื่อนเรา อีกคนล่ะ"

"สงสัยกลับไปแล้ว"

"งั้นก็ไปกัน"พี่นัมจุนเอ่ยขึ้นก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแขงผมให้เดินตาม เราสองคนตามหาพี่จองกุกจนเกือบเช้าแต่ก็ไม่เจอพี่นัมจุนเลยอาสามาส่งผมที่บ้าน

[จบบันทึกพิเศษ: ยุนกิ ]