[kookv] หนี้รัก

- episode 4 -

ก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงไง
.
.
.
.
.
.

แสงแดดสาดส่องเข้ามากระทบพื้นผิวทำให้สะท้อนมาที่ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงผมกระพริบตาไปมาเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสง

"โอ๊ยยย~ หนักเป็นบ้าเลย นี่คุณ ผมรู้นะ ว่าคุณตื่นแล้วลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ"ผมตะโกนใส่หูคนที่นอนทับผมอยู่

"จะตะโกนทำไมเนี่ย!!"เขาเอ่ยจบก็ลูบหูตัวเองปอยๆก่อนจะลุกออกจากตัวผมจากนั้นก็นั่งลงข้างๆพร้อมกับจ้องหน้าผม

"มองทำไม??"

"มึงต้องอยู่กับกูที่นี่"หลังจากที่เขาจ้องหน้าผมอยู่นานก็เอ่ยขึ้น

"จะบ้าหรอ?? พาผมกลับเดี๋ยวนี้นะ"

"ไม่" คำเดียวสั้นๆที่เขาเอ่ยออกมาก่อน จะลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ

"โอ๊ยยย~"ผมที่กำลังจะลุกขึ้นก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บที่สะโพกแล่นแปร๊บทำให้ผมนอนลงไปเหมือนเดิม

"ไงล่ะ ทำเป็นเก่งง"เขาเอ่ยขึ้นหลังจาก ที่เดินออกจากห้องน้ำเนื้อตัวเกาะไปด้วยหยดน้ำ

ครืดดด ครืดด~
เสียงสั่นของไอโฟนเครื่องหรูที่อยู่บนพื้นทำให้เขาเดินไปหยิบมันขึ้นมา

"เอามาให้ผมเดี๋ยวนี้นะ"ผมร้องขึ้นพลางยื่นมือออกไปเพื่อขอโทรศัพท์

"เอาไงดีล่ะ เพื่อนมึงโทรมา" เขาเอ่ยจบก็กดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ของผมทิ้งจนมันแตกไม่มีชิ้นดี

"มึงต้องอยู่กับฉันที่นี่ และมึงก็ห้ามติดต่อกับใคร ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็น พ่อแม่ เพื่อน หรือใครก็ตาม"

"คุณจะขังผมไว้แบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อยผม"

"กูบอกแล้วไง ว่าไม่!!!!!"

"คุณมันบ้าไปแล้ว"ผมตะเบ็งเสียงดังพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคุม

"ใช่ กูมันบ้าแต่คนบ้าอย่างกู มันก็คือผัวมึงไม่ใช่หรอ??"เขาตะคอกใส่ผมด้วยน้ำเสียงแข็งพลางบีบข้อมือผมจนเห็นรอยแดง

"มึงมันเหี้ย!! กูไม่ได้ต้องการมันสักหน่อย" คำสรรพนามที่ผมใช้เรียกเปลี่ยนไปจากเดิม

"ไม่ได้ต้องการ แต่เมื่อคืน ใครนะที่ตอบรับสัมผัสของกู"เขาตะคอกใส่ผม
จากนั้นเขาก็เดินมาดึงผ้าห่มออกจากตัวผมซึ่งร่างกายของผมก็เปลือยเปล่า

"มึงห้ามคิดหนีเด็ดขาด เพราะถึงยังไงมึงก็หนีกูไม่พ้น"

"กูจะหนีไปไหนได้ ในเมื่อมึงล่ามโซ่กูไว้แบบนี้"

                             50%