Hij is onvermijdelijk

27) Ik ben niemand

( I just want to feel that i'm important to someone. )

              *27) Ik ben niemand

{ LIA }

Hij stopt de auto voor mijn deur. Zonder hem te bedanken stap ik uit de auto en ga naar mijn voordeur. Ik moet zo snel mogelijk met mijn moeder praten.  Mijn handen trillen helemaal dus de sleutel gaat er niet makkelijk in. 

"Laat mij maar." hoor ik Michael zeggen die eraan komt lopen en de deur voor me open maakt. Waarom is hij er nog? Ik kijk hem heel eventjes aan en loop dan snel naar binnen. Wat hij nu doet zoekt hij maar uit want ik moet mijn moeder spreken. Ik moet weten waarom ze het goed vindt dat mijn vader een gelukkig einde gaat hebben na alles wat hij ons aan heeft gedaan. Hij verdient geen geluk in het leven meer en ook geen liefde. Maar toch heeft hij het allebei gevonden.

"Mam?" Roep ik vanaf beneden. Boven hoor ik een paar geluiden dus ze is vast in haar slaapkamer.  "Mam we moeten praten over..." Ik ruk de deur open en zie mijn moeder op het bed liggen. Half naakt met een man boven op haar, ook half naakt.  "Omg." Fluister ik geschrokken. Dan pas ziet ze me en pakt haar deken strak vast. De man staat ook geschrokken op. Mijn ogen worden weer waterig en mijn keel lijkt vast te zitten. Wat heb ik toch?

"Nathalia, ik kan het je uitleggen." Ik schudt mijn hooft. Ik heb hier geen zin in. Daarom had ze de laatste tijden veel afspraakjes en zag ze er goed uit. Ze heeft een relatie en ik heb niks door gehad. Tot nu. "Nee." Fluister ik en doe een stap naar achteren.  "Nathalia, het is niet wat het lijkt. Laat me het uitleggen lieverd." "Nee! Ik kan dit niet meer aan!" Roep ik naar haar en ren de trap weer af en trek de voordeur weer open. Tot mijn verbazing staat Michaels auto er nog dus ik ren ernaar toe en stap naar in. 

"Wow. Wat is er gebeurd?" Vraagt hij verbaasd en legt zijn telefoon weg waarmee hij eerst bezig was. Ik schudt mijn hooft en veeg mij tranen weer weg.  "Rijden." Fluister ik.  "Vertel me eerst wat er is." "Ga rijden Michael!" Roep ik boos. Hij spreekt niet meer tegen en doet wat ik zeg. Weer valt er een lange stilte die me goed doet tot dat mijn telefoon af gaat. Ik kijk op het scherm en zie dat het mijn moeder is. Ik klik op weigeren maar meteen daarna word ik nog drie keer door haar gebeld.

"Wie is het?" Vraagt Michael voorzichtig.  "Mijn ma." Antwoord ik hem eerlijk.  "Waarom neem je niet op?" Ik kijk hem kil aan.  "Rijdt alsjeblieft gewoon door." Snauw ik. Hij verdient het niet dat ik hem zo beantwoord maar ik weet niet beter. Dit is allemaal teveel voor mij. Mijn vader die blijkbaar een gelukkig leven gaat leiden met een andere vrouw en mijn moeder die een andere man heeft. Het lijkt alsof ze mij vergeten zijn. Ik was het middelpunt maar nu hebben ze allebei iemand anders. Nu ben ik niks meer. Ik ben niemand. Waarom ben ik hier nog? 

De pijn in mijn lichaam is niet normaal. Het lijkt alsof ik hard in elkaar geslagen ben. Overal doet het pijn maar het meest doet het mij pijn in mijn hart. 

Dan hoor ik mijn telefoon piepen en weet al zonder te kijken dat het mijn moeder weer is. Klopt. Mijn moeder heeft me dit keer een berichtje gestuurd. Met tegenzin open ik het bericht. 

* Nathalia ik weet dat je boos bent maar geef me een kans om het uit te leggen. Alfredo en ik willen je alles uitleggen als het moet. Kom alsjeblieft naar huis en doe niks waar je spijt van krijgt. Ik hou van je. *

Ik lees het bericht drie keer door en zucht. Alfredo. Alleen al zijn naam mag ik niet. Het lijkt net een naam voor een hamster. Pff. 

De hoeveelheid tranen die ik heb geproduceerd vandaag is wel een nieuw record lijkt mij. Ik blijf het bericht van mijn moeder opnieuw lezen. Ze houd van me? Maar waarom doet ze me dan zoiets aan? Eerst huurt ze Amanda voor mij in om op me te letten terwijl zij zelf gewoon teveel werkt en mij alleen achterlaat, dan kom ik erachter dat ze het goed vind dat mijn vader een gelukkig leven mag leiden en nu betrap ik haar met een vreemde? Houdt ze echt van me of is dit weer eens een leugen? 

Dan stopt de auto en Michael stapt uit. Hij maakt ook mijn deur open en steekt zijn hand uit. Ik neem zijn hand aan en stap uit. Nu pas zie ik waar we zijn.  "Kom mee naar binnen." Zegt hij dan en samen lopen we naar zijn huis. 

~~

sorry voor de wat kortere hoofdstuk! Hopelijk vinden jullie het alsnog leuk :)