ถึงนายเป็นผู้ชาย ฉันก็จะรัก [นิยายแปล]

CH.10 # ฉันแบ่งนายให้ใครไม่ได้

หลี่หมิงไม่ใช่คนโง่ เรื่องที่เมื่อคืนทั้งสองไม่กลับห้อง บวกกับหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของม่ายติง ทำให้เขามั่นใจว่าอันจื่อเยี่ยนจัดการกินม่ายติงเพื่อนของเขาไปแล้วเรียบร้อย

"ลีลาบนเตียงของอันจื่อเยี่ยนเป็นยังไงบ้าง" หลี่หมิงถามออกไปตรง ๆ

ม่ายติงคว้าข้าวของใกล้ ๆ ตัวโยนใส่คนตั้งคำถาม "นายแม่ง ถามอะไรไร้สาระว่ะ ฉันกับอันจื่อเยี่ยน..." ตอนแรกม่ายติงตั้งใจจะโกหกหลี่หมิง แต่พอพูดชื่ออันจื่อเยี่ยนขึ้นมา ก็ดันพูดต่อไม่ได้ซะอย่างนั้น ทำได้แค่หัวเราะออกมาเบา ๆ

หลี่หมิงคว้ากระจกยื่นไปตรงหน้าม่ายติง "ดูหน้านายตอนนี้ดิ ขนาดนี้แล้วจะยังไม่ยอมรับอีกหรือ ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่เอาไปบอกใครหรอกน่ะ"

"นายไม่คิดว่าที่ฉันชอบผู้ชายแบบนี้มันแปลกหรอกหรือ"

"แปลกตรงไหน ตอนนี้มันสมัยไหนแล้ว ว่าแต่...นายกับอันจื่อเยี่ยนน่ะ..." หลี่หมิงพูดไปก็ขยับช่วงล่างไปด้วย ไอ้ท่าทางทะลึ่ง ๆ นั่นทำเอาม่ายติงถึงกับต้องยกเท้าเตะไปที "ไม่ใช่แค่ทำเรื่องอย่างว่านะ แต่เราคบกันแล้วด้วย"

ถึงแม้หลี่หมิงจะคิดว่าอันจื่อเยี่ยนน่าจะรู้สึกอะไรกับม่ายติงอยู่บ้าง แต่ก็คิดไม่ถึงว่าฝ่ายนั้นจะรู้สึกกับเพื่อนของตัวเองมากขนาดยอมตกปากรับคำคบเป็นแฟน มันเป็นเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยเลย "เขาแค่หลอกนายเล่นหรือเปล่า"

"ไม่น่าใช่นะ" ก็เมื่อคืนแววตาของฝ่ายนั้นก็ดูรักลึกซึ้งออกนะ

"งั้นแล้วแฟนของเขาล่ะจะทำยังไง" หลี่หมิงถามความเป็นจริงออกมา

"นั่นน่ะสิ แล้วแฟนของเขาล่ะจะทำยังไง" ในตอนนั้นที่อันจื่อเยี่ยนตอบรับตัวเอง ทำเอาเขามึนจนลืมเรื่องแฟนของอีกฝ่ายไปเสียสนิท

"นี่ฉันถามนายอยู่นะ"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"