Lost Star | Mingyu ff

•36

"Aagawin kita, kahit patayan pa."

The words that hit me so hard. Why is he doing this? I thought hindi niya ako type? Shit. Hindi ko na kilala sarili ko. I lost my character. I lost it. I'm saying this nonsense things in my mind. Hindi ako ganito noon, Mingyu your the only one who can drive me like this. After he said those words. Eto ako, naiwang magisa, naguguluhan. Bakit ba kasi ako? Sa dinami dami ng babae Mingyu, ako pa talaga?! Your Wonwoo's friend. At kung iniisip mo ngayon na mapagbabago ng mga sinabi mo yung desisyon ko. Mali ka. It will stay the same. Si Wonwoo padin. Hindi ko gusto na masaktan ka Mingyu, but i had no choice. Mahal ko siya. Alam kong nasasaktan ka. Patawad.

"Hey." Napabalik ako sa huwisyo ng may magsalita beside the rooftop door. Nilingon ko siya, and as i expected. Siya nga. Wonwoo.
Nginitian ko siya nang nagsimula siyang maglakad papalapit sakin.

"Asan na sila?" Tanong ko. Ayokong mapaghalataan niya na tahimik ako.

"Pinauwi ko na." Sagot niya sabay yakap sakin. Nabigla ako nung una' pero nakasabay din ako sa agos ng atmosphere. I feel safe. Hindi ako gagawa ng kahit ano na ikakawala ni Wonwoo sakin. Sabi nga nila, hanggat nasayo' pahalagahan mo. Right?

"Tara, samahan moko." Hinila ko siya pababa pero hindi siya nagpadala.

"Saan?."

"School?."

"Anong gagawin natin dun?." Umiling ako tsaka hinawak yung kamay niya tapos sabay yuko.

"Ayoko kasi umalis. Ayoko mapalayo sainyo, especially sayo. Samahan moko kay dean. I'm gonna please her about dun sa alis namin." Ani ko. Narinig ko siya mahinang tumawa, iniangat niya yung ulo ko paharap sakanya.

"You don't need to do that, magkikita pa naman tayo. Ayoko din namang umalis ka, please? Don't make it hard for me, baka di ko matiis sundan kita dun sige ka." Mahina akong tumawa. Kung alam mo lang talaga Wonwoo, kung alam mo lang talaga yung totoong dahilan kaya ayaw ko umalis. Do i need to tell you? Ayoko magalit ka pero ayoko din mawala yung tiwala mo sakin.

"I have to tell you something." Final na toh' sasabihin ko na. Boyfriend ko siya, and kailangan lahat alam niya.
"About dito kanina, si Mingyu kasi, he approached me tapos---" hindi niya ako pinatapos hinalikan niya ako.

123456....

Okay 6 seconds. Baliw nako, baliw nakooo! Pero mas nabaliw ako ng humiwalay siya and he gave me small kisses. Huhu!

"Just shut it. Nakita ko, i heard everything. I was surprised na hindi ka nagpadala. Akala ko nga sasayangin mo kapogian ko e." Sabi niya sabay suklay sa buhok niya gamit yunh daliri niya. Yumuko ako sa kahihiyan.

Umiling ako. "Kapogian mo pwede ko sayangin pero ikaw? Hmmmm." Nag panggap akong kunwaring nagiisip.

Tumingin siya sakin na parang naghahantay ng susunod kong sasabihin. "It depends." Biro ko.

"Allen..." Sabi niya na parang nagbabanta na bawiin ko yung sinabi ko. Dinilaan ko lang siya.

"Isa."

"Hmmm. It depends nga!." Biro ko ulit. Ang pula na ng mukha niya magkasalubong pa yung kilay niya.

"Dalawa."

Tumawa lang ako ng tumawa, habang siya tahimik na naiinis. Napapahawak na ako sa tiyan ko. Ang cute!

"Tatlo." Sabi niya sabay alis. Walk out. Hinabol ko siya habang tumatawa padin ako. Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat at agad na hinarap sakin. Hinabol ko muna yung hininga ko. Pagkatapos tumingin ako sakanya. Nakataas yung kilay niya at naka cross arms pa.

"Fine. Hindi kita iiwan." Sabi ko pero tinginan niya lang ako ng walang emosyon.

"Sorry." Ani ko.

"Napipilitan ka." Tipid niya sabi. A-ano daw? Umiling ako ng natatawa, ginawa ko yung ginawa niya sakin kanina. Inianggat ko yung mukha niya para tingnan ako.

"Oo, napipilitan ako sabihin yung salitang yun. Kasi alam kong hindi ka makakampante lang kapag sinabi ko. Gagawin ko yun.  Ipapakita ko sayo na hindi kita iiwan, Even ups or downs. Hinding hindi kita iiwan. Remeber that!"

Tinitigan ko siya sa mata niya umirap siya sabay buntong hininga at titig din sakin. Inilapit niya yung mukha niya sakin dahilan ng ikinaatras ng mukha ko. "Iloveyou." Sabi niya sabay ngiti ng matamis.

"Iloveyoutoo." Sagot ko. Tumawa lang ako ng mahina, hindi parin kasi ako maka get over sa kanina, nagpipigil lang ako ng tawa dahil baka na rinig nito mag walk out nanaman.

Ginulo niya yung buhok ko sabay tumayo ng maayos. "Ang dami mong sinabi kanina." Tumawa siya sabay hila sakin pababa. "Tara na nga, baka wala na tayong maabutan." Sinunod ko nalang siya.

Nang makarating kami sa parking lot ng school agad na akong bumaba. "Ako nalang pupunta, hintayin mo nalang ako dito." Tumango siya sa sinabi ko. Naglakad na ako papunta sa office ni dean. I'm sweating. Nagdadasal ako na sana hindi ko makita si Mingyu dito. Sana lang ha? Sana.

Nang makarating ako sa harap ng pinto ni dean, hindi nako nagpaligoy pa at agad na akong kumatok sabay pasok. Nakita ako ni dean at agad na sumenyas na maupo ako.

"Umh...  Dean tungkol po don sa alis namin." Namamawis ako. Baka magalit sakin si dean? Umurong kaya ako? Baka ako pa ang dahilan sa kahihiyan ng school.

"Cut the chase. Yung alis niyo pinalipat next year. Kaya it's okay, alam kong hindi kapa talaga ready kasi biglaan. But may ari narin mismo nagsabi na ilipat."

A-ano daw?

"Ha?! Umh.. S-sino po ba may ari." Nahihiya ako, nagaaral ako dito pero hindi ko kilala. Feeling ko tuloy hindi ako karapat dapat sa school natoh'. Hindi naman talaga mangyayare to' kung walang confession na naganap kanina e. Wala sana akong ipapakiusap ngayon. Kainis lang.

Bumontong hininga si dean. I smell disappointment. "Kim family."

Kim family?

Ha?

Teka...

Pamilyar sakin yung Kim?

Think..

Think...

Omg!!!!!!!

KIM?

KIM MINGYU?!

"Seryoso dean? As in kim? Like.. Umh.. K-kim Mingyu?" Nauutal ako. Mas lalo akong pinapapawisan. Hala?

Bakit hindi niya sinasabi sakin?

"Exactly!"

"Ha? Eh.. Ano dean.. Ano, bat di ko alam?." Di ko na alam sasabihin ko. Parang may dagat sa kamay ko.

"It's not my fault kung hindi mo alam. Pinapunta ni Mr. Kim si Mingyu sa miami. Urgent. But don't worry, matutuloy ang alis niyo." Sagot ni dean. Gusto ko pa sana magtanong pa pero..

"Dean, ne re-sched po yung meeting niyo kay Ms. Magnaye, ngayon nadaw po." Tumago lang si dean at tiningnan ako. Tumango lang ako kay dean na sinasabi na okay na siyang umalis. Pero nauna na akong lumabas. I need fresh air. Nakahinga din ako pero hindi ko talaga makalimutan yung mga pangyayare. Halos kanina nag ang daming katanungan sa utak ko pero ngayon wala na, nasagot na lahat. Habang naglalakad ako hinihilot ko yung gilid ng ulo ko, hindi dahil hindi kami tuloy. Kundi dahil dun sa hindi ko kilala yung may ari ng school. For Pete's sake! Siya pala. I wonder.. Blah blah erase! Dapat masaya ka ngayon. Hayst. Mas okay na toh. Mas maraming araw kami magkasama ni Wonwoo.

Pero bakit? Bakit niya itinago sakin? Oh well.. Just be happy Allen.

---------------
Oke, I'm back hehehehehe. Sorry late na nakapag ud, stress lang! Enjoy.