Benim bir annem vardı ben hep ondan nefret ederdim . Ona sinir olur yuzune bile bakmak istemezdim. Cunku onun bir tane gozu var ve obur gozu yok !!!
O bana bir adim attikca ben ondan 5 adim geri gidiyorum hic bile sevgi hissetmiyodum.
Birgun benim okuluma beni ziyaret etmeye gelmis ben annemi okulda gorunce o kadar sinirlendimki lanet getirdim annemi takmadim ve sinifa kostum onu arkadaslarimin yaninda biraktim. Arkadaslarim bana gelip sorunca o kim diye ANNEM diyemedim o kadar utaniyodum ki. Takmadim onlari. Eve geldimde beni neden orda tek biraktigimi sordu ve ben :
*seni artik sevmiyorum senden nefret ediyorum yuzunu ,sesini hic duymak bile istemiyorum.*
dedim. Ve artik 20 yasima geldim evlendim ben artik annemin halini bile hatirlamiyorum. Beni ziyarete gelmis ve kapi caldiginda cocuklarim onu gorunce korkmus ve aglamaya baslamislardi. Bende rezil kadin utanmadan bide geliryormusun diyip yuzune kapattim ve gitti. Kapim caldi ve bir kadin bana bir kutu verdi ne bile sormadan kutuyu actim annemin bir notu idi
Sunlar yaziyodu: kizim sana gercekleri solemedim seni cok sevip sarilmak isterdim. Ben cok yaslandim. Sana birsey dicem benim gozumun olmamasinin sebebi sen kaza yaptiginda bir gozunu kayip etmistin ben de snaa bir gozumu verdim .
Yaziyordu. Ve o abla annenin oldugunu soyledi .
Ben ise kendimden sogumustum ve KESKE ANNEME BOYLE DAVRANMASAYDIM DEDIM.
