10 Brieven aan Roos

Brief 2: Dîner avec Le Tigres.

2 december

Lieve Roos,

Drama! Omdat ik je zo lang niet heb geschreven en omdat ik gister de ergste date van mijn leven heb gehad! Je raadt het nooit, maar ik ging uit eten met tijger, ja tijger. Die hersenloze muffin. Niet veel mensen in mijn omgeving hebben hersens heb ik nu wel door. Nou ik zal je het hele verhaal mooi even vertellen: "Hey Luna, je leeft nog." Een flauwe glimlach verraad mijn nep-boze gezicht. "De pizza's waren dus toch aardig voor je." Ik knik maar. Maak je grap nou maar, dan hebben we dat ook gehad vandaag. "Hebben ze je tong meegenomen?" ik rol met mijn ogen: "Nee oen, kom nou maar op met je grapjes want daar heb ik net trek in vandaag." (ohja, dit zei ik echt!) geschrokken kijken zeeblauwe ogen mij aan. "Ik wil helemaal geen grapjes maken Luna, ik ben blij dat je nog leeft." Hij legt zijn hand onder mijn kin en duwt mijn hoofd omhoog zodat ik hem aankijk. Een speelse glimlach verschijnt op zijn gezicht en ik voel dat ik moet blozen en ook glimlach. Dan laat hij me los en loopt door. Nu kan ik weer opgelucht adem halen. "Luna, kan je niet ophouden met geobsedeerd zijn? Het is maar een slijmerige kwal, met een nog lager niveau dan jou!" beledigd kijk ik tijger aan. "Ook goedemorgen hé." Met zijn tijgerprint rugzak op zijn rug komt hij naar me toe. "Zo goed is het nou ook weer niet." Waar heeft die het dan over? Ik zou graag willen doorvragen, maar zijn gezicht staat nogal op onweer, dus laat ik het los. Het zal wel.

(nou dat gebeurde dus 's morgens, Frank was niet op school, dus moest ik met tijger alleen overleven, dan nu de pauze)

"Maantje, mag ik je om een verzoek vragen?" terwijl ik mijn brood in mijn mond propte, knikte ik een uitbundige ja. Eindelijk praatte hij tegen me vandaag. "Nou kijk. We hebben binnenkort een familiedag, en ik heb ooit een keer verteld dat jij mijn vriendin bent duswiljemetmemeeuiteitendan?" WOW. Stikkend in mijn brood, zoek ik mijn flesje water in mijn tas. Waar is dat ding als je hem nodig hebt? Ook al sprak hij de laatste zin heel snel uit, ik verstond ieder woord, en ze drongen langzaam mijn hoofd binnen. "Waarom heb je dat ooit verteld?"hij haalde zijn schouders op. "Je bent goed genoeg voor mijn familie." WOW. Mijn tweede 'WOW.' moment vandaag. "Natuurlijk ga ik met je mee tijger."

Meer wil je niet weten behalve gister dan. De familie dag, van de familie van Philip le tigre.

Voordat we gingen eten, hadden ze nog leuk een spel bedacht. We gingen met zijn allen gezellig golfen. Zijn ouders vonden het niet eens raar dat ze me toen pas ontmoetten. Ik had natuurlijk verloren en Philip won. Nou gefeliciteerd. Blijkt dus traditie te zijn dat de verliezer de hele familie trakteert. En weet je uit hoeveel familieleden familie le tigre bestaat! Oké, ik heb niet geteld, maar het waren er meer dan nodig. Zo lief als tijger is, betaalde hij de helft mee. Nou, alsnog was ik al mijn geld kwijt. Mamma Mia. Nou geweldig, we hebben wat gedronken en toen gingen we met een volkswagen busje naar het restaurant. We zaten lekker bij elkaar op schoot en zo, heerlijk gewoon! Maar blablabla. In het restaurant, had ik spaghetti, wat absoluut niet kon, want familie le tigre was toch zeker geen Italiaanse familie! Maar dankzij tijger mocht ik toch gewoon spaghetti eten. Ook al moest ik aan een andere tafel in het restaurant zitten, in mijn eentje! Ik zat daar dus gezellig met mijn oortjes in, muziek te luisteren totdat opeens iemand een oortje uit mijn oor trekt, en als ik dan net lekker boos wil worden, zie ik de bruine ogen van tijger voor me. "Sorry..." ik haal mijn schouders op. "Ik overleef het wel met mijn spaghetti." En ik geef hem een gebaar dat hij lekker bij zijn familie mag gaan zitten. Maar in plaats van te luisteren gaat hij tegenover mij zitten, en besteld 2 ijscoupes. "Moet ik dit ook gaan betalen?" hij schud zijn hoofd. "Mijn familie weet niet zo goed hoe ze zich moeten aanpassen aan anderen." Ik knik begrijpend. "Het spijt me, dat ik je heb meegesleurd naar deze dag." Langzaam pak ik zijn hand. "Het geeft niet. Echt niet! Ik doe het graag voor een vriend." De twinkeling in zijn ogen komt langzaam terug, hij is er al helemaal als de ober met ons ijs komt. Nou voor de rest heeft hij me braaf thuis afgezet en hij knuffelde me. Ik zeg je hij ruikt best lekker.

Maar wat nou het drama is. Het ging net goed tussen James en mij, maar volgens mij werkt hij in het restaurant waar wij gingen eten... straks zag hij mij en tijger aan die tafel zitten. Ik wil hier niet over nadenken. Dacht ik het al niet. Ik krijg zo net een berichtje van hem binnen; 'Hey cutiepie<3 wat deed jij met tijger in een restaurant? Ik ga mezelf even proberen hieruit redden. Ik probeer snel weer te schrijven bye X Luna