Nowe życie \ Na sygnale

1.

Martyna
Postanowiłam się przejść po tym jak mój chłopak Adrian mnie pobił. Szłam tak przez park. Nagle zobaczyłam gapiów , które patrzyli na ziemię. Nie wiem na co tak patrzą ale po chwili się przekonałam na ziemi leżała mała dziewczynka.
Ludzie zamiast jej pomóc tylko się gapili. Sprawdziłam czy mała oddycha. Na moje nieszczęście nie oddychała. Powiedziałam pierwszej lepszej kobiecie by wezwała pogotowie ratunkowe.
Po piętnastu minutach przyjechało pogotowie ratunkowe.
- Dzień dobry Wiktor Banach pogotowie ratunkowe. Co się stało ? - Dziewczynka około czterech lat od piętnastu minut reanimowana.
Spojrzałam w stronę dziewczynki, która zaczęła oddzyskiwać

przytomność.
- Hej mała. - ,Powiedziałam dziecinnym głosem. - Powiesz mi jak się nazywasz ?
- Kasia. Niech Pani uważa. - Odwróciłam się i zobaczyłam Adriana , który chciał pobić mnie. Zauważyłam też nieprzytomnych ratowników.
Adrian mnie popchnął prawie bym uderzyła byk się w głowę. Na szczęście udało mi się nie przewrócić.
Przechodzień wezwał kolejne zespoły i policję. Policja była dosyć szybko i zabrała Adriana a ja zaczęłam udzielać pierwszej pomocy.
Po kilku minutach lekarz oddzyskał przytomność nakazałam mu aby leżał bo nie miałam pewności czy przypadkiem nie ma wstrząsienia mózgu.
Chwilę później młodzi ratownicy też oddzyskali przytomność. Jednak wolałabym aby zostali przewiezieni do szpitala na badania.
- Uparta z pani dziewucha. - Stwierdził lekarz , który próbował usiąść.
- Taki mój charakter panie doktorze. Mówiłam panu już coś aby pan się nie ruszał.
- Nie jest pani ratownikiem medycznym aby mi rozkazywać.
- Skąd to pan wie. Skoro mnie pan nie zna. Z wykształcenia jestem ratownikiem medycznym.