5 ay gibi uzun bir süreyi geride bıraktık.
Artık iyileşmiş olman ve gülümsüyor olman beni iyi hissettiriyor.
Bazen gülüşüne dalıp gidiyorum, çekemiyorum gözlerimi bir türlü..
O gülüşü doyasıya izlemek, aslında bakmaya doymamak istiyorum..
Bugün benimle yürüyüş yapmak istemen beni hiç etmediği kadar mutlu ediyor..
Saatlerce geziyoruz.
Bu geçen seferkine benzemiyor Taehyung..
Ben susuyorum, sen konuşuyorsun.
Yol boyunca bana istediğin her şeyi anlatıyorsun, aklına ne geliyorsa...
Yüzümdeki aptal gülümsemeyi, midem de uçuşan kelebekleri bir türlü atamıyorum.
Sanki her şey çok güzel olacakmış gibi geliyor.
Sen ve ben.
Mutluymuşuz gibi..
Hiç bir acı yaşamamışız, yeniden doğmuşuz gibi..
Hayallerime ulaşacak mıyım Taehyung? Sen benim olacak mısın?
Benim için gülümseyecek, bana sarılacak ve kokunun beni sarmalamasına izin verecek misin?
