Gözleri yavaşça aralandı. Etrafına göz gezdirdi. Bir ormanın ortasında, etrafında çalılardan bir daire oluşmuş, üstü başı toprak içinde, yerde yatıyordu.
Yerde uzanırken ellerine baktı. Hiçbir şey hatırlamıyordu.
Kimdi? Neydi? Neden buradaydı? Neden üzerinde elbise vardı?
Elleriyle yerden destek alarak kalkmaya çalıştı. Kendini yüzyıllardır uyuyormuş gibi hissetti.
Aslındazatenyüzyıllardıruyuyordu.
Ayağa kalktı. Zar zor ayakta duruyordu. Yalpaladı ve yere düştü. Elbisesi zaten toz toprak içindeydi, düştüğünden dolayı bir de yırtılmıştı.
Canı ne kadar acısada ayağa kalktı. İlerlemeye başladı. Başı dönüyordu. Uyandığında etrafta her türlü ses vardı ancak, şuan tüm sesler susmuştu. Çıplak ayakları kirlenmişti. Birkaç diken batmıştı. Dizleri ve avuç içinden soğuk bir sıvı akıyordu.
Arkasından bir ses geldi. Kahkaha gibi bir sesti. Kahkahayı atan bir kadındı. Buz gibi bir sesi vardı.
Küçük kız, koşmaya başladı. Ayakları isyan ediyordu. Biraz daha koştu. Arkasından adım sesleri geliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayakları daha fazla dayanamadı. Kız, yere yığıldı. Ayakları, soğuk sıvılar içinde kalmıştı.
Adım sesleri iyice yaklaştı. Kızın gözleri karardı.
××××××××××
Kız, gözlerini açtı. Elleri ve ayakları sargılar içindeydi. Yataktan doğruldu.
Acıdan dolayı suratını ekşitti.
Etrafına baktı. Minik bir barakadaydı. Her şey tahtadan yapılmıştı. Kız, ayağa kalktı. Duvara tutunarak, kapıya doğru ilerledi.
Tam kapının kulpunu tutmuştu ki arkasından bir ses duydu.
"Acele etme. Biraz dinlen." dedi bir erkek sesi.
Kız, arkasına döndü. Boynuzlu bir erkek koltukta oturuyordu. Belden aşağısı keçiydi.
Kız ona bakarken satir kalktı ve yanına geldi.
"Dinlenmen gerekiyor. Tamamen iyileşmedin daha." dedi ve onu yatağa oturtturdu.
Kız, konuşmaya çalıştı. Canı çok acıdı ancak konuşmayı başardı.
"Kimsiniz?" dedi.
Sesi biraz çatlak çıkmıştı ancak satir, hayatında duyduğu ikinci en güzel ses olduğuna Styx nehri üzerine yemin edebilirdi. Birincisi Nimfa sevgilisi Ivy'nin sesiydi.
"Ben Satros. Ben bir satirim."dedi.
"Ben kimim? Neredeyim? Neyim?"dedi kız.
Satir şaşırdı. Küçük kız 9 yaşından büyük değildi ve hafızasını kaybetmiş olmalıydı.
"Kim olduğunu veya ne olduğunu bilmiyorum. Seni bulduğumda baygındın. Şu anda Amerika'dasın." dedi.
Kız başını salladı.
"Biraz dinlen. Daha sonra istersen buradan gidebilirsin."
Küçük kız başıyla onayladı. Ne yapacağını bilmiyordu ancak Satros'a yük olmak istemiyordu...
