Pansamantala

PROLOGUE

I am so lucky...

So lucky to have him...

But i take him for granted...

And that is my biggest mistake...

            ~Sachi Rivera

~*~

Naranasan mo na bang magkaron ng isang taong...

Isang taong laging nandyan para sayo?

Isang taong gigising sayo sa kahibangan?

Isang taong laging magpapaintindi sayo ng mga bagay?

Isang taong handa kang damayan sa tuwing walang taong gustong dumamay sayo?

Isang taong iintindihin ka kapag hindi mo na maintindihan ang sarili mo?

Isang taong laging mag papalakas ng loob mo sa tuwing panghihinaan ka?

Isang taong lalaban para sayo sa twing hindi mo na kayang lumaban para sa sarili mo?

Isang taong hindi ka iiwan kahit talikuran ka pa ng mundo?

Pero pa'nu kung...

Ang isang taong yun ay mapagod na...

Mapagod na sa pagpapaintindi sayo...

Mapagod nang lumaban para sayo...

Mapagod ng dumamay sayo...

At talikuran ka na rin tulad ng ibang tao?

Anong gagawin mo?

Kasi ako?

Hindi ko alam...

Dahil wala naman akong ginawa nung mga panahong nasa tabi ko pa sya...

At dahil dun...

May natutunan ako,..

Hindi lahat ng bagay ay mananatili sa mundo...

Walang permanente...

Lahat may katapusan...

Lahat ng bagay ay pansamantala lamang...

PANSAMANTALA.