Royals and Rebels #YourChoice2017

3rd

[Queen Bee?]

Zoe's POV
Queen Bee? Siya? Oh my. Bakit hindi halata? Ang pagkaka-alam ko ang kadalasan ugali ng mga Queen Bee ay mataray, matulungin, at minsan ay mabait. Maganda? Oo, maganda siya, but she doesn't have the attitude. I mean, hindi siya mataray, mayabang sya. There's a big difference. Syempre kailangan ng ugali para ituring ka na Queen Bee noh, hindi porke ikaw ang maganda sa buong school  ay ikaw na agad, duh.
Hindi ako inggit ah? Ano lang kas----

"Ouch!" May nakabangga pala saken, or ako yung nakabangga?

"Aya! Sorry miss." Sabi ng lalaki.
Inilahad niya ang kamay niya upang tulungan akong makatayo.

"Watch where yo---Kace?" Gulat kong tanong. Bakit ba puro putol? Kainis naman eh!

"Zoe! Didn't see you there." Bati nya.

"Kaya nga nagkabunggo tayo eh, diba?" Pamimilosopo ko.

"Haha! Ang tapang mo noh, no wonder ikaw ang talk ngayon." Yep. That's true, I'm the talk of this school dahil sa sagutan namin ni Olivia.

"Like I give a damn." Pagtataray ko.

"Haha! see? Ang tapang mo talaga." I gave him the 'so?' look. Wala naman talaga akong paki, ano naman kung--arghh! Basta! Nakakatamad i-explain.

"Pansin ko lang ah, natataranta ka sa totoo lang. bakit ba?"

"Sa totoo lang din, hindi ko alam."
I heard him laugh a little. Nagulat nalang ako nang hatakin nya ako papunta sa hindi ko alam.

"H-hoy! Saan mo ko dadalhin?!"

"Basta!" Sagot niya. Pagkatapos nya akong hilahin ng napakaaaaaa tagal, chos! Matagal lang, pag 'napaka' iba na yon.  Wow!! Ang ganda dito! Punong puno ng mga halaman at puno! Ito ata yung garden ng school, maaliwalas at ang sarap sa pakiramdam ng simoy ng hangin. Nakakarefresh ng utak, stress reliever.

"Ang ganda noh?" Hindi ako sumagot. Dinadamdam ko pa yung presensya ng Garden.

"Siguro naman... masasabi mo na kung bakit ka natataranta?" Wika niya. I let out a deep breath.

"I just miss my friends, that's all. And also Mom and Lennie, their the only family I have. Namatay si Daddy sa Military, si Mommy nalang ang bumubuhay sa amin." Malungkot kong sabi. Hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko.

"Dad died four years ago. Our one and only hero, left us." Pagkatapos kong sabihin yon ay nilabas ko na lahat ng luha ko.
Bakit dad?! Bakit hindi ka bumalik?! Sabi ko sayo delikado yan eh! Pero hindi mo ako pinakinggan at sumama ka pa rin! Hindi mo manlang inisip na kapag wala ka na, pano na kami?! Sino bubuhay sa amin?! Ang sakit. Sariwa pa rin ang sugat sa puso ko, hindi ko pa rin tanggap. Ginagawa ko ang lahat upang tumatag ang loob ko, pero kahit ano palang tatag ang gawin ko, may time na hi-hina at hi-hina rin ako.

"Shhh, tahan na." Pagtatahan niya sa akin. Inabutan nya ako ng panyo, tinanggap ko naman iyon at pinunasan ang mga luha ko.

"Sorry kung nag drama pa ako sayo."

"It's okay, atleast na-ilabas mo diba? Masama kasi kapag kinikimkim mo, it might cause depression." He said.
Medyo gumaan ang pakiramdam ko pagkatapos ko ilabas iyon.

"Salamat, Kace." Nagulat naman siya sa sinabi ko.

"F-for what?"

"Dahil pinagaan mo ang pakidamdam ko." After what I said, I gave him a smile. A smile I only wore when I'm happy. Sinuklian niya naman ako ng ngiti.

"Hatid na kita sa next period mo."

"Sige."

------