Web Van Leugens

III

"Hey babe." 

Hij keek me een beetje verbaasd aan en dit kon ik hem ook niet kwalijk nemen. Een paar lange seconden gingen voorbij voordat ik mezelf weer kon beheersen. Mijn eerste ingeving was om hem een goede klap te verkopen in plaats van een latte, maar dit zou me mijn baan waarschijnlijk kosten. Dat was hij niet waard. 

"Hey schat," met een glimlach gaf ik hem zijn koffie. 

"Gaat het wel?" Hij keek oprecht bezorgd. Mijn bloed begon te koken, wat een achterbaks figuur. Ondanks mijn gejaagde hartslag bleef ik zo rustig mogelijk. Wat ik had gezegd tegen Britt, gold ook voor mijzelf; natuurlijk kon ik tegen hem liegen. Het was gewoon acteren, het was niets.

Dat hoopte ik tenminste.  

"Ja, gewoon slecht geslapen en het is druk." Het was al de hele tijd rustiger dan normaal. Die leugen kon er nog wel bij, als hij nu maar gewoon weg ging. We wisselden niet veel woorden meer tegen elkaar. Voor het eerst sinds onze relatie begon was er een ontzettend ongemakkelijke sfeer. Al was dit zijn schuld. 

Het was maar goed dat Britt degene was die nog een avond met hem door moest brengen, ik zou zijn neus breken. Tenminste... als hij geluk had. 

Op het moment dat de deur van Starbucks achter hem dicht viel, verdween de spanning die in de lucht hing. Het bedrukte gevoel bleef ik houden, dezelfde vervelende ervaring die ik kreeg op het puntje van een grote springplank twee jaar geleden. Ik ging toen met Samuel bungee jumpen om mijn hoogtevrees te overwinnen; geen goed idee. 

De laatste uren van mijn dienst waren door deze gebeurtenis nog extra vervelend. Eerst zou het mijn dag zo veel beter maken als hij even speciaal hierheen kwam om koffie te halen. Met verliefde, blij ogen had ik hem aangestaard en even een gesprekje gevoerd, maar nu kon ik wel kotsen. Hij zat zo diep in zijn eigen leugens verwikkeld en het liefst zou ik hem daar gelijk mee confronteren. 

"Jess, lukt het?" Mijn teamleider was naast me komen staan. 'Lukt het' betekende eigenlijk 'schiet op, je doet je werk niet goed.' Hij was een verschrikkelijk irritant persoon, die iedereen het gevoel gaf dat hij een hekel aan hen had. Ik knikte even en concentreerde me weer op de klanten, het voorval liet ik achter me. 

{} 

De volgende ochtend werd ik al om zes uur wakker. Wat ik ook probeerde, niks hielp om weer te kunnen slapen. Het was zondag; de dag waarop we Damien zouden laten merken dat we de waarheid al wisten. Rond twee uur zouden Britt en Samuel bij mij thuis komen om de laatste plannen te bespreken en Britt had om vijf uur met Damien afgesproken. 

Ik besloot maar op te staan en kookte een eitje voor mijn ontbijt; dan was er ten minste nog iets te doen. Aan mijn koelkast hing nog een foto van Yasmin. Ik had mijn zusje al zo lang niet gezien, maar ze was de enige van mijn familie die ik écht miste. Nadat ik mijn ei veel te hard gekookt had, zocht ik een leuke film op Netflix. Niets sprak me echt aan, alsof ik nergens zin in had. Het enige waartoe ik mezelf kon krijgen om te kijken was American Horror Story, ook al had ik die serie al verschillende keren van begin tot eind gekeken.

Om precies tien voor twee stonden Samuel en Britt voor mijn deur. Waar veel mensen moeite hadden om op tijd te komen, had Samuel de gewoonte altijd te vroeg te zijn. Vaak genoeg stond ik nog half aangekleed in de badkamer en had hij besloten een half uur van tevoren of zelfs nog eerder op te komen dagen. 

Britt zag er geweldig uit, ze had een jurkje aan en haar haar was ingevlochten op een ingewikkelde manier. Haar make-up kon haar wallen toch niet heel goed verbergen en ze was absoluut niet vrolijk. Een schok van jaloezie schoot door mijn lichaam, maar ik negeerde het. 

"Kijk eens." Ze gaf me de sleutel van Damien's appartement. Daarmee zou ik die avond binnen kunnen komen. Het voelde voor een seconde als een steek in mijn hart. Zij had wel een sleutel van zijn huis, terwijl dat bij ons nog niet eens ter sprake was gekomen. De liefde was nooit echt geweest, of in ieder geval niet volledig. Misschien had hij mij ook ooit een sleutel gegeven, maar ik was toch niet zijn eerste vriendin. Hij was niet van mij. Een pijnlijke constatering. 

Keer op keer namen we het plan door en alle mogelijke dingen die fout konden gaan werden besproken. Ten eerste kon Britt haar mond voorbij spreken, wat het hele verrassingselement zou verpesten, al was dit niet heel belangrijk. Ook zou Damien mij kunnen horen op het moment dat ik binnenkwam, waardoor de reactie toch weer minder goed zou worden. Het laatste punt van discussie was misschien nog wel de heftigste; Samuel wilde dit alles eigenlijk filmen. 

"Wat hebben we daar nu aan?" Britt zag het niet echt zitten. Samuel probeerde haar duidelijk te maken dat het materiaal niet gebruikt hoefde te worden, behalve als zijn uitleg daarom vroeg. Zodra hij met leugens aan kwam zetten, hadden we iets om tegen hem te gebruiken. Mij leek het een goed idee. 

Hoorde ik daardoor bij de categorie 'crazy ex'? Misschien. 

Had hij maar niet vreemd moeten gaan, toch? 

"Als mensen je niet geloven, moet je toch iets hebben om te laten zien? Zijn vrienden kunnen dit toch ook niet zomaar gaan negeren?" vroeg Samuel. Britt schudde gefrustreerd haar hoofd. 

"Ik snap je wel. Het is alleen niet goed, toch? Is dat geen privacyschending? Je kan het ook niet zomaar aan iedereen laten zien, daarmee verpest je zijn leven."

"Dat heeft hij zelf al gedaan, vind je ook niet?" Door de ijzige blik die Britt me toe wierp, werd ik weer stil. Mijn opmerkingen kon ze niet vaak waarderen. 

Samuel was beter in discussiëren dan ik. In de meeste gevallen zou ik tegen de ander gaan schreeuwen en met agressie mijn gelijk proberen te halen, terwijl hij juist rustig bleef. Misschien was dat de reden waarom ik volgens hem mijn mond maar zo veel mogelijk moest houden. Hij had daar ondertussen ook al veel ervaring mee. Al van jongs af aan was hij degene die niet geïntimideerd kon worden door mijn vervelende gedrag. Juist omdat het hem zo weinig interesseerde wat ik zei en waar ik mee dreigde, konden we erg goede vrienden worden. 

Ook nu waren Samuel en Britt in een druk gesprek verwikkeld en was Samuel duidelijk veel kalmer en duidelijker. Met dat gedrag zou hij iedereen kunnen overhalen om de meest vreemde dingen te doen, net zoals nu. Na een tijdje gaf Britt toe; hij zou proberen het onopgemerkt te filmen. 

"Jullie moeten wel beloven dat jullie het niet gaan gebruiken als het niet nodig is." Samuel stemde gelijk toe; anders was het 'één van de lafste dingen die iemand kon doen.' Met tegenzin deed ik het toen ook maar. Als het op YouTube kwam had ik dat niet erg gevonden, dan stond hij maar eens even goed voor schut. 

Uiteindelijk was alles geregeld en moesten we alleen nog wachten tot het tijd was om Britt bij 'onze' geliefde te brengen. Eventjes konden we het over andere dingen hebben dan Damien, wat wel verfrissend was. Samuel stuurde het gesprek een hele andere kant op, natuurlijk deed hij dat expres. Er bleef een nare sfeer hangen, maar toen Britt begon te vertellen over haar jeugd leefde ze op. Ze vertelde over kleine flat waarin ze leefde met haar ouders en twee oudere zussen. Het was duidelijk dat ze een goede kindertijd had gehad, wat me ergens wel jaloers maakte. Ondanks dat was het goed om haar ogen even te zien sparkelen. Het verdriet was even niet te merken toen ze vertelde over haar vriendengroep die vanaf hun jeugd samen is geweest en samen is gebleven. Eigenlijk was haar leven heel simpel geweest, tot nu toe.

Ik keek naar Samuel en merkte dat hij op hetzelfde moment ook mij aanstaarde. Het was duidelijk dat we hetzelfde dachten; Britt heeft niet zo veel bedrog en pijn meegemaakt. Dit kan wel eens de eerste keer zijn dat iemand op zo'n manier haar vertrouwen breekt. 

Britt was niet het type persoon waar ik graag mee omging. Al vanaf het begin was ze een beetje te irritant en te emotioneel voor mijn doen. Op dat moment verdween dat even. Ondanks de jaloezie voor haar makkelijke leven, leefde ik wel met haar mee. Een emotie die bij mij niet zo vaak voorkwam; medelijden. 

------------------------------------

En toen zaten we alweer op de helft. 

Laat meningen achter, dat is leuk!