เพราะคาดหวังมาตลอดว่าซักวันจองกุกจะรักเราจริงๆ รักที่ตัวตนของเรา รักที่เราคือจีมิน...
สามวันแล้วที่คนตัวเล็กไม่ได้ไปโรงเรียน หลังจากกลับมาจากทริปนัมจุน คนตัวเล็กเอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้าน ไม่ยอมพบหน้าใคร มีเพียงเครื่องเล่น mp3 เก่าๆอันนึงก็เท่านั้นเป็นเพื่อนคู่ใจ ในเวลาแบบนี้การฟังเพลงที่มันตรงกับความรู้สึกตัวเองมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับจีมิน เขาชอบที่ได้ตรอกย้ำตัวเองให้ยอมรับความจริง
Playlist : คำยินดี
จีมินกดเล่นเพลงนี้เป็นรอบที่สิบของวัน ไม่รู้หรอกว่าฟังแล้วมันต้องทำตามเพลงไหม รู้แค่ว่าเพลงนี้มันตรงกับความรู้สึกเขาที่สุด ทั้งสองคนคือคนที่เขารัก สิ่งที่เขาต้องทำให้ได้ คือการทำใจยอมรับความจริงแล้วยินดีกับทั้งคู่ให้รักกันไปนานๆ ไม่ต้องรู้สึกผิดหวังเหมือนที่จีมินกำลังรู้สึก
แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งฟังมันถึงยิ่งรู้สึกเจ็บ มันไม่อยากยอมรับความจริงเหมือนในเนื้อเพลง มันกลับรู้สึกอยากกลับไปเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวของเขา อยากทวงของของตัวเองคืน แต่ติดตรงที่ว่าเขาไม่ได้เป็นของของเราตั้งแต่แรก...
หลายๆคนที่พยายามมาหาจีมินที่บ้านก็โดนจีมินปฏิเสธไปเสียหมด ด้วยสภาพจิตใจที่ยังไม่พร้อมจะรับฟังอะไรจากใคร มีเพียงคนๆเดียวที่เขายังคงติดต่อด้วยนั่นคือ ซอกจิน
ตื้อดึง
เสียงโทรศัพท์สั่นจากการแจ้งเตือนข้อความทางแอพลิเคชั่นไลน์ มือน้อยๆค่อยๆหยิบโทรศัพท์ข้างหัวเตียงขึ้นมาอย่างช้า มองข้อความแจ้งเตือนสีเขียวแล้วกดอ่านมันเหมือนทุกครั้ง
ซอกจิน : รูปสุดท้ายแล้วนะจีมิน
จีมินอ่านข้อความล่าสุดของเพื่อนที่ตนฝากให้ถ่ายรูปจองกุกกับแทฮยองตอนอยู่โรงเรียนมาให้ และซอกจินก็ทำมันได้อย่างดี ภาพในโทรศัพท์คือทั้งสองคนกำลังนั่งคุยกันที่ห้องเรียนของเขา จองกุกดูยิ้มแย้มดีใจ ไม่เหมือนตอนมาหาเขาที่บ้านเลยซักนิด...

YOU ARE READING
Playful Kookmin
Fanfictionจีมินไม่ได้เก่งไปทุกเรื่องนะพี่จองกุก Open : 20/09/2016 😍