Just another Suga stan (Slow Updates)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Και ναι αυτή τη στιγμή βρίσκομαι μέσα σε ένα ντουλάπι.

Δεν το πιστεύω! Μα πως μπόρεσε να με κλείσει εδώ ε;

"ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ;"

Είπα χτυπώντας δυνατά την πόρτα.

Πριν προλάβω να κάνω ένα ακόμα σχόλιο η πόρτα της ντουλάπας άνοιξε διάπλατα.

Ο Yoongi με έσπρωξε προς τα πίσω μέσα στα ρούχα και μπήκε και αυτός μέσα κλείνοντας την πορτούλα από πίσω του.

"Ποιος νομίζω ότι είμαι είπες; Καλά άκουσα;"

Είπε ενώ τα χείλη του άρχισαν να δημιουργούν ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Στραβοκατάπια νευρικά χωρίς να του δώσω κάποια απάντηση.

Χριστέ μου είναι τόσο κοντά μου που αισθάνομαι την αναπνοή του πάνω στο λαιμό μου.

Έχω ανατριχιάσει ολόκληρη..

Είμαι τόσο σίγουρη πως θα μπορεί να δει το αναψοκοκκινισμένα μου μάγουλα..

Μα.. από τόσο κοντά μπορώ να παρατηρήσω κάθε μικρή λεπτομέρεια πάνω στο πρόσωπο του.

Γιατί να είναι τόσο όμορφος;

Μόλις ήμουν έτοιμη να ανοίξω το στόμα μου με μία γρήγορη κίνηση σήκωσε το χέρι του και μου το έκλεισε με δύναμη.

"Αν δεν κάνεις ησυχία και καταλάβουν ότι είσαι εδώ την έβαψα και εγώ και εσύ! Κατάλαβες τώρα;"

Όση ώρα έλεγε αυτά το βλέμμα του παρέμεινε καρφωμένο πάνω μου.

Σιγά σιγά άρχισε να σκύβει προς το μέρος μου και...

Ααααχ μα πώς έφτασα σε αυτό το σημείο!;

Ααα ναι γεια σας Είμαι η Υ/Ν και είμαι 19 χρονών.

Λογικά θα αναρωτιέστε πως έγιναν έτσι τα πράγματα..

Και γω αλλά όλα ξεκίνησαν έτσι..

Τρεις μέρες πριν τη συναυλία

Είμαι τόσο χαρούμενη.

Επιτέλους μετά από τόσο καιρό θα μπορέσω να τους δω.

Τι εννοείς ποιους;

Τους BTS φυσικά!

Ευτυχώς τα εισιτήρια δεν ήταν πολύ ακριβά αν και μου τα αγόρασε η μητέρα μου.

Βέβαια τα έξοδα για το αεροπορικό εισιτήριο και τα σχετικά ήταν με τα δικά μου λεφτά.

Κάτι είναι και αυτό σωστά;

Έφτιαξα την βαλίτσα μου, και απλά πήγα να κάνω ένα ζεστό μπάνιο.

Επειδή όμως θα ξυπνούσα πολύ πρωί αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερο για μένα να κοιμηθώ λίγο νωρίτερα σήμερα.

Το πρωί ξύπνησα πιο ενθουσιασμένη από ποτέ και σχετικά βιαστικά.

Μερικές τελευταίες λεπτομέρειες έμειναν μόνο.

Κάλεσα ένα ταξί και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο.

Παραλίγο να μην το προλάβω εξαιτίας της κίνησης στον δρόμο.

Μα που πάνε όλοι αυτοί πρωινιάτικα; Σπίτια δεν έχουν;

Σαστισμένη έτρεχα στους διαδρόμους του αεροδρομίου, κερδίζοντας έτσι μερικά περίεργα και ενοχλημένα βλέμματα.

Βέβαια επειδή είμαι και λίγο ατσούμπαλη έπρεπε να πέσω πάνω σε μια βαλίτσα και να βρεθώ κάτω στο πάτωμα.

Φυσικά μόνο σε μένα θα συνέβαινε αυτό!

Εκείνη την ώρα συνειδητοποίησα ότι θα είναι ένα μεγάλο ταξίδι, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο.

Κορέα σου έρχομαι.