De Honger Spelen met een andere afloop

2~ Kan de Boete nog erger ?

‘’ Grrrrrrrr, ga aan rot ding’’  Huppend op 1 been met mijn andere been voor de helft in een panty.  Ik ga met mijn been op een knoop staan en val om. ‘’ gaat alles goed daar boven ’’ roept mijn moeder. ‘’ja’’ zeg ik terwijl opsta en een sok van mijn voorhoofd afhaal. Ik raapt de kleding op en gooi ze terug in de wasmand waar ik in was gevallen. Ik loop een teil met water , bekijk mijn spiegelbeeld en schik mijn haar. Dan loop ik naar beneden. Mijn ouders, broertje en zusje staan in het kleine woonkamertje elkaars kleding recht te trekken. Wanneer ik aan kom lopen kijken ze op. Ik zie de wanhoop in Anna’s ogen en sla een arm om haar heen. We lopen met z’n alle naar buiten, naar het plein toe. Dan wordt ik van mijn ouders en broertje scheiden. Ik loop met mijn zusje naar de tafel toe waar een vredesbewaker zit met een naald. Anna steekt onzeker haar hand uit en de vredesbewakers steekt ruw de naald in haar vinger, drukt het op een papiertje en duwt haar naar links waar ze wordt opgenomen in de massa van kinderen. Wanneer ik langs de tafel ben en naar mijn gebied wordt geleid kijk ik naar het podium. Effie Prul zit onhandig in haar groene jurk op een rode sofa. Naast haar zitten Katniss en Peeta, de twee winnaars van vorig jaar. Peeta heeft zijn ogen op de grond gericht terwijl Katniss schichtig naar de kinderen in het publiek staart. Ik wend mijn blik af en loop verder. Wanneer iedereen in zijn goede gebied staat, staat Effie Prul op en loopt naar de microfoonstandaard. Dan begint ze met haal jaarlijkse praatje.’’ Welkom, welkom, welkom. De tijd is gekomen om een stoere jonge man en vrouw uit te kiezen om te strijden voor District 12’’ Ze glimlacht en klapt triomfantelijk met haar handen. Er komt geen reactie. Van haar stuk gebracht verdwijnt haar  glimlach en gaat verder met haar speech. ‘’ waar iedereen op wacht gaat nu gebeuren. We gaan kijken wie District 12 gaat  vertegenwoordigen in de 76ste honger spelen’’ Opnieuw glimlacht ze vriendelijk naar het publiek. ‘’ zoals we altijd doen, vrouwen gaan voor’’ Voorzichtig trekt ze haar groene handschoentjes uit en loop op haar naaldhakken naar de glazenbol. Ze graait erin en pakt er een wit briefje uit. Ze waggelt onhandig terug op haar hakken naar de microfoon. Ze pulkt aan het papiertje en vouwt het open. Ze kucht. ‘’Piper McLean’’ Mijn mond valt open. Ik ben getrokken. Ik moet vechten. Verbouwereerd strompel ik door de kinderenmassa heen naar het podium waar Effie staat te trappelen om mij het podium op te sleuren. Daar eenmaal aangekomen trekt ze me het podium op. ‘’ een applaus voor Piper McLean’’  ze begint weer te klappen. Iedereen klapt nauwelijks tot zacht mee. Hoopvol zoek ik Jason in het publiek. Mijn ogen gaan de jongens massa af maar ik vind hem niet. ‘’ en nu voor de jongens’’ zegt Effie vrolijk. Ze waggelt naar de bol en komt terug met een brief. Net wanneer ik denkt dat het niet erger kan worden. ‘’ Jason Ray’’ zegt Effie met een big smile.