Efsaneler Hep İyi Olmazlar (Düzenleniyor)

14. Bölüm "Sır"

  Akio ile olan konuşmamızdan sonra arka bahçeye doğru yürümeye başlamıştık. Bana söylemek istediği önemli bir şey olduğunu söylemişti fakat bunu kimsenin öğrenmemesi gerekiyormuş. Şimdi de beni arka bahçeye sürüklerken ağzımı bile açmadan takip ediyordum onu. 

Nihayet çardak görüş alanımıza girdiğinde arkasını dönüp etrafını kontrol etti. "Kimse yok gibi. Yine de emin olmalıyız." diyerek yere çömeldi ve elini toprağa bastırıp gözlerini kapattı.

Gözlerimi kısarak ne yaptığını çözmeye çalıştım. Birkaç saniye sonra ayaklarımın altında hissettiğim titreşim bana cevabı vermişti bile. 

"Akıllıca."

Gülümseyerek -ki sahte olduğu gayet belliydi- ayağa kalktı. "4 sene gelişmek için gayet iyi bir süreydi." Gözlerini kaçırarak "Neyse." diye mırıldandı ve hızla çardağa yürüdü.

"Başkaları gelmeden önce seninle konuşmamız gerekiyor." diyerek bir sandalye çekip oturdu.

Karşısına geçerken, "Başkaları?" diye sordum.

"Ayrıntılara takılma şimdi. Sana söylemem gereken bir şey var."

Kaşlarımı çatarak dikkat kesildim. " Ne söylemen gerekiyor?"

Akio tam ağzını açmıştı ki, "Hiçbir şey söylemesi gerekmiyor." diyerek araya girdi Daichi.

Ne zaman geldiğini fark edemediğim Daichi'ye ters ters bakarken homurdandım.

"Buna sen mi karar veriyorsun?"

Gözlerini kısarak gülümsedi. "Konu küçük efendinin güvenliği olunca," kafasını sağa eğdi. "Evet, ben karar veriyorum."

Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırdım. "Ne diyorsun sen?"

Akio araya girerek hala burada olduğunun altını çizdi.

"Daichi buna sen karar veremezsin! Ryuu'nun güvende olmasını senden daha çok umursuyorum ve eğer söylemezsek işte o zaman tehlikede olur."

Konunun ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu ve bundan hiç hoşlanmıyordum.

"Biri bana ne olduğunu anlatacak mı artık?"

Akio ayağa kalkıp  derin bir nefes aldı. "Sen burada yokken-"

Ve bir an sonra yerde uzanıyordu. Başını tutarak ayağa kalkıp karşısında duran Daichi'ye bakarak kaşlarını çattı.

"Beni engellemeye kalkma kızıl kafa!"

"Bunu yapmana izin veremem!" Bağırdı Daichi. Gözlerimi kırpıştırarak baktım önümdeki manzaraya. Ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Tam olarak burada ne oluyordu ve benim bu olanlarla ilgim neydi? Daichi ve Akio'nun birbirine düşmesine ne sebep olmuştu, bilmiyordum da fakat öğrenecektim.

Akio ellerini iki yanında yumruk yaptı ve gözlerini kıstı. "Benimle dövüşmek istemezsin kızıl. Geri çekil."

"Hah! Küstah! Asıl sen benimle dövüşmek istemezsin, emin ol. Ben küçüklüğümden beri eğitiliyorum. Karşımda bir şansın yok!"

Akio dişlerini göstererek güldü. "Denemek ister misin?"

Bu sefer Daichi güldü. "Ezici bir mağlubiyete hazır ol çakma şövalye!"

İçimden bir ses hiç de iyi şeyler olmayacağını söylüyordu.

    

                                                                                          Yazar