The Non Fangirl [VOLTOOID]

Laat me denken(+9)

P.o.v. Link

Ik ben haar vriendje, remember?" Nu grijnst hij ook. Hoe durft hij? Ik denk niet na en hef men arm op om een mep te verkopen...

"STOP!!!" Roept Fleur opeens. Men hand is net voor Jeremy's wang en hij kijkt bang. "Niet doen." Fluistert ze. Ik kijk haar aan en laat men hand zakken. Haar ogen zijn rood en zitten vol met tranen. Ik kan er niet tegen om haar zo te zien. Zo verdrietig, zo bang. En dat dankzij mij. Ik heb haar leven verpest. Waardoor ik dat ook bij mezelf deed.

P.o.v. Fleur

Ik kijk naar de 2. Ze kijken me allebei bang aan. Waarom zouden ze bang moeten zijn? Bang om mij te verliezen? Of bang voor elkaar? "Doe het niet." Zeg ik nog zachter.
Een eenzame traan rolt over men wang. Waarom is het zo gelopen. Ik kijk naar Jer en zie dat hij met zijn mond: vertel wat er is, alsjeblieft. maakt. Ik sta recht en loop naar de 2 toe. Ik knuffel hen niet, ik wenk hen dat ze mee moeten komen naar beneden.
We gaan zitten aan tafel en ik vertel hen waarom ik huilde.

Flashback

Ik gooide net men telefoon tegen de f*cking muur?!?! Wat heb ik gedaan!? Meteen heb ik er spijt van. Ik kan het niet meer terugdraaien dus besluit ik om het uit men hoofd te zetten.
De eerste 5 minuten lukt het totaal niet.
Na 10 minuten lukt het nogsteeds niet.
Na 15 minuten geef ik op en ga naar beneden. Ik moet men gedachtes ergens anders op richten. Ik besluit om te gaan lezen en pak men boek.

Na 5 minuten wordt er aangebeld. Ik loop naar de deur en kijk door het kijkgaatje.
Ik schrik me rot en ren meteen naar boven. Daar beginnen de tranen te stromen.
Ik ben kwaad en bang, pak een vaas en gooi hem kapot. Scherven vliegen in het rond en alles lijkt in slowmotion te gaan.
Het maakt me niks meer uit en pak ook een fotolijstje. Ook dat gooi ik kapot.
Zo ga ik nog een tijdje door. Totdat men hele kamer vernield is. Men hele kamer kapot, alleen omdat men f*cking vader terug is...

Einde flashback

"Ik heb het verteld, zouden jullie nu alsjeblieft willen gaan." Zeg ik met een brok in men keel. Ze kijken me allebei verbaast aan. Waarom zelfs? "Maar hoe zit het dan met ons?" Zegt Link. Ik hoor wanhoop, angst en verdriet in zen stem. Wilt hij zograag dat ik hem vergeef? Wilt hij me zograag terug? "Ik vergeef je, maar over de rest moet ik nadenken." Zucht ik. Ik laat ze uit. "Kom morgen om 18:00 allebei naar hier. Dan heb ik besloten." Met die woorden sluit ik de deur.

Nog 2 hoofdstunkies en dan is het alweer gedaan ☹️
Hoe graag ik ook zou verder gaan. Ik wil niet dat mijn boek heel erg op die van iemand anders gaat lijken omdat ik nogal inspiratieloos ben.
Owja, de laatste stukken zullen non-texting stukken zijn.
Geniet nog van het boek en dan zeg ik nog maar 1 ding en dat is
Later, later ❤️