Seni sordular yine. .
Yutkundumm. . Ağlaya ağlaya sustum. . Bağıra bağıra. .
Parmaklarımi öperdin ya hani. . Onları ısıra ısıra. . Sustum. .
Film şeridi gibi geçerken ömrüm göz kapaklarımdan. .
Sen diye diye sustum. .
Söyleyemedim gittiğini. .
Hasta dedim.
Yoksa bakardı telefonuna .
İki eli kanda olsa gelirdi dedim. .
Acıyarak baktılar gözlerime . .
Üzülerek. .
Benim sustuğumu herkez duymuştu çünkü.
Kalbim acıyordu ama belli etmiyordum . .
Olmazdi. . Bitmezdi. . Gitmez di diyordumm.
Kendimi kandırıyordum belki. . Belki gelmeni umut ediyordumm. .
Bütün azalarım ağlıyordu sonra. . Her bir hücremm sen diyordu sen. .
Sen diye kanarken ben, sen beni duymuyordun . .
Kabul edemesemde. . Ölüm gibi gelsede gerçekler , tek birşey vardı gerçek olan.
Gitmiştin . Giderken ardına bile bakmadan . . Haykırışlarımi dahi görmeden. . Hayallerimi de katledip gitmistin . .
Ruhumu benden koparip. Kanatip . . Ağlatip . . Kokunu tenimmde bırakıp. . Burnum da . . Nefesimm de. .
Beni bende bırakıp, . Gitmistin . .
Ben kabul etmesemde. Kimselere diyemesemde. .
Sen gittin . . Ve artık ben bittimm.. .
Alkış sana sevgilim.. . Gidişine alkış. . Bitişime de alkış. .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVE KOKULU DÜŞLER:)
PoesíaHani insan çoğu kez kaçıp kurtulmak ister ya bulunduğu ortamdan, kimselerin onu anlamadığını düşünür. Düşünceleri önce kendini sonra da tüm yaşamını ele geçirircesine meydan okur zamana. . . Herkezin olduğu gibi benim de böyle düşüncelerle dolu bi...
