ตอนที่ 9

327 9 2
                                    

เสียงกระดิ่งหน้าร้านดั่งขึ้น ทุกครั้งภานุพงศ์จะต้องหันหน้าไปมอง นั้นหมายถึงลูกค้าที่เข้ามาในร้าน เหลือเวลาอีก15นาที ร้านก็จะปิดขายช่วงเวลาช่วงบ่าย จะเปิดขายอีกที่ตอน6โมงเย็นจนถึง4ทุ่ม

"อ้าว พี่วิ..." เขารีบออกมาต้อนรับวิภาดา พร้อมกับยกมือไหว้เธอ

"คิดถึงพงศ์น่ะ" เธอส่งยิ้มละมุนให้กับเขา

"พี่วิสบายดีนะครับ"

"จ๊ะ สบายดี"

"พงศ์ไปทำงานต่อเถอะเดี๋ยวพี่นั่งเล่นหลบอากาศร้อน ๆ ข้างนอกหน่อย"

ตอนนี้ในร้านเหลือลูกค้าอยู่2โต๊ะ วิภาดาเดินไปนั่งตรงโซฟายาวสีน้ำตาลเข้ม พลางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเล่น ๆ

ภานุพงศ์ยกถาดน้ำมะนาวปั่นมาเสิร์ฟให้วิภาดา
"ขอบใจจ๊ะ" เธอรับน้ำเย็นๆจากภานุพงศ์ขึ้นมาจิบ

"พี่วิอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?"

"อืมม...อะไรก็ได้แล้วแต่พงศ์เลย"

ภานุพงศ์เดินไปพลิกป้ายปิดร้านที่หน้าประตูหลังจากลูกค้ากลุ่มสุดท้ายของบ่ายวันนี้ออกไป
กลิ่นหอมของพาสต้าลอยแตะจมูกคนรอ

ภานุพงศ์กำลังทำพาสต้าซอสมะเขือเทศให้กับวิภาดา ไม่ถึง10นาที พาสต้าซอสมะเขือเทศก็เสร็จพร้อมเสิร์ฟ เขายกมาที่โต๊ะพลางนั่งลงตรงข้ามกับเธอ

"น่าทานจัง" เธอบอกพร้อมกับม้วนเส้นกับช้อนแล้วชิม "ฝีมือพงศ์นี่อร่อยไม่เปลี่ยนเลยนะ มีแต่จะอร่อยมากขึ้น คิดถึงตอนเรียนคลาสเดียวกันในห้อง มีพงศ์คนเดียวที่ผ่าน นอกนั้นตกกันหมด" เธอกลั่วยิ้มขำเมื่อพูดถึงสมัยที่เรียนทำอาหารด้วยกัน

"พี่จะมาชวนไปเที่ยวทะเลด้วยกันน่ะ บ้านคุณพ่อพี่เองที่หัวหิน ไปวันเสาร์กับวันอาทิตย์หน้าที่จะถึงนี้ พาเด็กๆไปด้วยนะ จะได้สนุกกันคุณพ่อพี่ท่านดีใจมากที่รู้ว่าจะมีเด็กๆไปด้วย"

"ผมต้องถามน้าของเด็กๆก่อนครับ แต่คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร"

ตกบ่วงรักเชฟสุดหล่อDonde viven las historias. Descúbrelo ahora