Web Van Leugens

VI

- Drie maanden later - 

De bel ging en ik keek op mijn horloge. Zeven uur, Samuel en Britt zouden hier om half acht zijn. Hij zou ook eens een keer niet te vroeg komen. Ik rende naar de voordeur en liet de twee binnen. Beide begroette ik met een knuffel. 

"Sam, ik heb je hulp nog even nodig, kom eens mee?" Dat was een leugen, maar toch volgde hij me naar mijn slaapkamer. 

"Is dit nu dan eindelijk een date?" vroeg ik hem toen ik de deur achter hem sloot. Hij schudde zijn hoofd. De afgelopen maanden was hij veel met Britt samen geweest, bijna te veel. Ik was zelfs een keer ongelooflijk tegen hem uitgeschoten. Het leek net alsof hij meer gaf om haar dan om mij, terwijl we elkaar toch veel langer kenden. Een tijd later vertelde hij me dat hij dacht dat hij wel eens gevoelens voor haar kon hebben. Toch durfde hij niks te zeggen door alle problemen die Britt had meegemaakt met Damien. 

"Het is nog te vroeg," was zijn -onnozele- verdediging. 

Drie maanden waren natuurlijk niet veel, maar het was genoeg naar mijn idee. Ze pasten goed bij elkaar dus had ik de taak op me genomen ze proberen te koppelen. Dat was niet heel moeilijk, elk persoon dat hen samen zag kon zien dat ze gek op elkaar waren. Ze vonden elkaar leuk, maar hadden beiden schade opgelopen door eerdere relaties. Als ze nu gewoon maar konden zien dat ze daar bij elkaar geen last van zouden hebben. 

Als de mens maar eens zo makkelijk in elkaar stak. 

Britt en ik hadden beide geen contact meer gehad met Damien. Wel had ik gehoord dat hij hulp kreeg om zo met het overlijden van zijn boer om te kunnen gaan, ook had hij blijkbaar nog wel meer psychische problemen. Tenminste, het waren allemaal geruchten. De videobeelden die Samuel had gemaakt zijn nooit gebruikt. Britt had het er nog wel eens moeilijk met alles wat was gebeurd, maar ik kon me dat niet veroorloven. Voor mij was Damien nu één van de vele mislukte relaties die ik had gehad. Iets waar verder geen aandacht aan moest worden gegeven. Iets wat wél aandacht mocht krijgen, was de connectie die Samuel en Britt samen hadden.

Ik had geregeld dat we die avond met z'n drieën naar de musical 'The Lion King' gingen, maar ik had eigenlijk ook mijn eigen plannetjes. Dat wisten Britt en Samuel niet en dat was in dit geval ook beter. 

"Je moet maar eens wat gaan doen, anders is  ze verdwenen. Mensen zouden in de rij staan voor haar," raadde ik mijn beste vriend aan voordat we terug gingen naar de woonkamer. Niet dat ze al die mensen ook maar een blik zou gunnen die meer liefdevol was dan wanneer ze Samuel aankeek.

"Is het gelukt?" Britt keek ons nieuwsgierig aan.

"Ja hoor, laten we dan maar gaan, dan zijn we lekker op tijd," mijn reactie liet geen ruimte om verder nog vragen te stellen. Sorry Britt. 

We stapten in Samuel's auto om naar Scheveningen te gaan. De auto rook niet langer naar sigaretten, deze keer had Samuel het voor elkaar gekregen om echt te stoppen. Dit was op aandringen van Britt, die het enorm vond stinken en lichte astma had. Wat mij nooit was gelukt, kon zij zo bereiken. 

Kom op zeg, ze pasten perfect bij elkaar. 

{}

De musical was geweldig. Alle drie waren we enorm fan van de film, dus had deze musical bij voorbaat al veel verwachtingen opgeroepen. De muziek was goed, het acteerwerk zoals altijd uitstekend. 

Toch had ik vaak gemerkt dat het moeilijk was om mijn aandacht erbij te houden. De zingende mensen op het podium namen mijn zenuwachtige gevoel niet weg en ik kon niet volledig opgaan in het verhaal. Op het moment dat de gordijnen sloten was ik ervan overtuigd dat ik beter mee naar huis kon gaan, dan mijn oorspronkelijke plan volgen.