The Casanova's Nightmare (Dangerous Man Series)(Boyxboy)

Chapter 3

Posted in Dreame
June 21, 2019

Nagtatalo ang katawan at isip ko kung papasok ba ako sa convention hall. Simula nang tumawag si Glenn upang imbitahan ako ay hindi na nawala ang matinding kaba sa dibdib ko.

Matagal bago ako nagdesisyong pumasok sa loob ng hall. Nanginginig pa ang paa ko habang humahakbang.

Tinanong muna ang pangalan ko at after macheck na nandoon ako sa guest list ay pinapasok agad ako.

Sumalubong sa akin ang malamyos na saliw ng musika ng pagbuksan ako ng glass door. Katamtaman din lamang ang liwanag na binibigay ng mga ilaw sa paligid.

Natuod naman ako sa kinatatayuan nang makita ang mga taong naroroon. Tila nanliit ako sa aking sarili. Mararangya ang mga kasuotan ng mga tao sa loob lalo na ang mga kababaihan.

Hindi ako nababagay sa klase ng pagtitipon na kagaya nito. Hindi na dapat ako pumunta. Sa loob-loob ko.

Agad akong napatalikod at lalabas na sana nang pigilan ako ng isang boses.

"Hey Devin! Ikaw ba 'yan? Mabuti naman at nakarating ka. I thought you will decline."

Humarap ako sa taong 'yon. Ang gwapo nito sa suot nitong suit. Hindi mo aakalain na isa pala siya sa tulad ako.

"Sir Glenn. Good evening." Bati ko sa kanya.

Tinaasan niya ako ng kilay. Bahagya akong tumungo. "S-Sorry Glenn. Good evening." Nakalimutan ko na ayaw niya pala ng formality.

"That's better. By the way, you look handsome tonight. I'm sure maraming lalapit sayo at magpapakilala." Napatungo ako sa kanyang sinabi.

"Salamat."

"Don't be like that. Nagmumukha tuloy akong matanda. No need for formality Devin. Magkasing-edad lang naman tayo eh. And we are in the same track."

Nang tingnan ko ang mukha niya ay malapad na ngiti ang nakaukit dito. Hindi ako makapaniwala na pinapansin talaga ako ng isang Glenn Clyde Alegre. Buong akala ko noon ay napakasuplado niya. Na masama rin siya dahil isa siya sa tinaguriang b!tch noong high school kami. Nabalitaan ko pa na may nabully ito. Maybe he changed. O pili lang ang taong binibigyan niya ng kabaitan.

Pinilit ko ang mapangiti sa kabila ng naghuhurumentado kong puso.

"Sana dinala mo 'yong mga pamangkin mo. I really like them. They are cute and adorable. But it's okay, makikita ko rin naman sila next time, right? Wait Devin, can I ask you a favor?"

"S-Sure."

Nangangako ako sa sarili ko na hindi na dapat magkaroon pa ng papel sa buhay namin ang mga Alegre. Ngunit tila ba mapaglaro ang tadhana dahil unti-unti kaming pinaglalapit nito sa kanila.

Ito na 'yong kinatatakutan ko. Pero sana hanggang dito na lang. Hindi na sana malaman pa nila o ni Kingsley ang tungkol sa totoong pagkatao ng kambal.

"Pwede ko ba silang bisitahin sa inyo?" Nagulat ako sa naging pabor niya. Sobra na akong kinakabahan sa mga kinikilos ni Glenn. Tila may alam siya.

"Don't get me wrong Devin ha. I just really like the twins. I told you how much I want to have pamangkins right? Wala naman akong masamang intensyon sa kanila. Ewan ko ba kung bakit ang gaan ng loob ko sa kanila lalo na kay Luke. He reminds me of myself. Ganyan na ganyan ako noong bata pa ako." Bahagya siyang tumawa. "Makulit at maingay. Kahit naman siguro hanggang ngayon ay ganoon pa rin ako." Pagpapatuloy niya.

Hindi agad ako nakasagot pero sa huli pumayag na rin ako at alam kong pagsisihan ko ang desisyong ito sa huli. Ano pa ba ang magagawa ko. Sa akin ay ayaw ko talaga na makilala at malaman pa nila ang tungkol kina Luke at Duke subalit kalaban ko na ang pagkakataon. Hindi habang buhay maitatago ko ang katotohanan.