New Life I

Κεφάλαιο 10

Ντέιβιντ

Καθόμασταν σε ένα βραχακι κοντά στην λίμνη την οποία την φώτιζε η σελήνη. Ήταν τόσο όμορφη κάτω απ'το φεγγαρόφωτο.
'Είναι πολύ ωραία εδώ.' είπε και γυρισε προς το μέρος μου. 'Χαίρομαι που σου αρέσει.' της είπα και της έριξα ένα χαλαρό χαμόγελο.

Καθίσαμε λίγη ώρα αμίλητοι μέχρι που άκουσα να ένα γρυλισμα λίγο πιο πίσω μας. Γύρισα κατευθείαν προς την Άρια η οποία με κοίταγε τρομοκρατημένη. Κοίταξα πίσω μας και αντίκρισα έναν καφετί λύκο. Τον Ντεξτερ. Πώς μπόρεσε και βγήκε?
'Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα.' της είπα χαμηλόφωνα. Ένιωσα να φοβάται περισσότερο. Την κοίταξα και της χαμογέλασα 'Με εμπιστεύεσαι;' κούνησε καταφατικα το κεφάλι της και με μια γρήγορη κίνηση την πήρα στην αγκαλιά μου και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι. Ο Ντεξ ήταν λίγο πιο πίσω μας. Μα καλά τι επαθε;
Κοίταξα την Άρια που είχε κλειστά τα μάτια της. Οι παλμοί της είχαν αυξηθεί κατά πολύ.

Έφτασα στην εξωπόρτα η οποία για καλη μας τυχη ηταν ανοιχτεί. Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Άφησα την Άρια να σταθεί στα πόδια της και της είπα να ανοίξει τα μάτια της.
Πώς θα της τα εξηγούσα; Η μητέρα μου ειπε πως πρέπει να το μάθει με τον καιρό και όχι μόλις ήρθε.

Arias POV.

Μόλις ακούμπησα τα πόδια μου στο έδαφος αβοθξα τα μάτια μου και είδα πως βρισκόμασταν έξω απ'το σπίτι του Ντέιβιντ.
Τι στο...πως γίνετα;..
Κοίταξα τον Ντέιβιντ και ειδα πως με κοιτούσε λυπημένος. Έκανα αισθητά λίγα βήματα πίσω. Ένιωσα να με κυριεύει φόβος. Γύρισα και έτρεξα προς την κύρια πόρτα του σπιτιού. Χτύπησα αρκετές φορές το κουδούνι ως που είδα την Άλι απέναντι μου να με κοιτάει με αγωνία. Έτρεξα και ανεβηκα αμέσως στον πάνω όροφο ενώ τα μάτια μου ήταν βουρκωμένα.

Μπήκα στο δωμάτιο και κλειδωσα την πόρτα πίσω μου. Έπεσα βαριά στο κρεβάτι και άφησα τα δάκρυα μου να πλημμυρίσουν το μαξιλάρι.

Γεια σας
Καινούργιο κεφάλαιο.

Πείτε μου πως σας φάνηκε.
Δεν είναι καλογραμμένο κατά την γνωμη μου αλλά ήθελα να ανεβάσω. So...
Και επίσης είναι λίγο μικρό.

Αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο.

Τα λεμε😉