Μικρή Βαλίτσα

10. Μηχανισμοί Άμυνας

Αγαπητά μου κορίτσια (κυρίως), συγγνώμη για την καθυστέρηση. Είχα περιορισμένο χρόνο και δύσκολο κεφάλαιο. Μου ζητήσατε κάτι πιο χορταστικό και ορίστε. Σας ευχαριστώ για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας! 

Βάλτε το τραγούδι να παίζει (είναι σχετικό με την πλοκή) και ξεκινήστε την ανάγνωση! 

                          10. Μηχανισμοί Άμυνας

"Κάθε εμπιστοσύνη είναι επικίνδυνη αν δεν είναι ολοκληρωτική."

Jean de la Bruyère

«Η γλώσσα μας, αυτό το διαμάντι μιλιέται χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι καθαρή ατόφια. Πολλοί τόλμησαν να την αλλάξουν, αλλά κανείς δεν τα κατάφερε. Είναι μοναδική. Οι βάρβαροι.. Οι βάρβαροι- λέω- την βρωμίζουν με την απαίσια προφορά τους. Τολμούν να βάλουν στο στόμα τους το δικό μας θησαυρό. Με τους βαρβαρισμούς τους...»

Με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, περίμενε υπομονετικά να τελειώσει η βαρετή ομιλία περί γλώσσας. Οι περισσότεροι γύρω του παρακολουθούσαν με ακόρεστο ενδιαφέρον τα λόγια του ομιλητή, ενός σχετικά νέου άντρα με γυαλιστερό μέτωπο και παθιασμένη φωνή.

Η αίθουσα ήταν αποπνικτικά γεμάτη λόγω της μηνιαίας σύσκεψης. Το κόμμα βρισκόταν σε πολιτικό αναβρασμό. Οι εκλογές ήταν στο προσκήνιο. Σε ενάμιση μήνα περίπου, τέλη Φεβρουαρίου. Όλα τα προγνωστικά λέγανε πως όχι απλώς θα έμπαιναν μέσα στη Βουλή, αλλά πως θα ήταν και το δεύτερο κόμμα. Τα ποσοστά τους είχαν αυξηθεί σημαντικά. Η δική του η ομάδα έπαιζε σπουδαίο ρόλο σε αυτό, μιας και στρατολογούσε συνεχώς νέα άτομα. Βέβαια, κόμμα και οργάνωση επιφανειακά κρατούσαν απόσταση, για να μην ερεθίζουν την κοινή γνώμη.

«Αλλοιώνουν τη γλώσσα... Την καταστρέφουν...»

Ανακάθισε στην άβολη καρέκλα. Δεν το έβλεπε έτσι εκείνος. Ακούγοντας τη να μιλάει τη δική του γλώσσα, δεν εντόπιζε κανένα αρνητικό. Σίγουρα η προφορά της ήταν κάπως τραχιά και βαριά και το λεξιλόγιο της περιορισμένο, αλλά όχι, δεν ήταν ούτε απειλή, ούτε κίνδυνος. Ίσα- ίσα, η ίδια η γλώσσα αποκτούσε μια ομορφιά και μια παράξενη γοητεία μέσα από τα χείλη της.

Φτάνει. Συνοφρυώθηκε και έσφιξε το σαγόνι. Είχε επιβάλλει στον εαυτό του ένα ιδιόμορφο είδος νηστείας. Από το βράδυ της συνάντησης τους και έπειτα, είχε απαγορεύσει στον εαυτό του να τη σκέφτεται και φυσικά, να τη βλέπει. Απέφευγε τα παλιά γραφεία της οργάνωσης, όπως ο διάολος το λιβάνι. Προτιμούσε να οργανώνει τα πάντα από το νέο κτίριο του κόμματος και να επιβλέπει τη δράση των δικών του μέσω του Μιχάλη.