Fall Apart | Camren

23♧

Camila

10 dakikanız var.

Gardiyanın elime tutuşturduğu kıyafetleri göğsüme bastırarak kabinlere doğru ilerledim. Aklıma gelen sahneler yüzünden gülümsedim ve kıyafetleri lavabonun üzerine bırakıp kendi kıyafetlerimi çıkardım. Kabinin içine girip arkamdan kapıyı ittirdim. İç çamaşırlarımı da çıkartıp suyu açtım. Lauren'i burada ilk gördüğüm an hissettiklerimi düşündüm. Tanrım, adeta büyülenmiştim. Bir insan nasıl bu kadar güzel olabilirdi aklım almıyordu. Bembeyaz teni parlıyordu ve ben hayatımda daha önce böyle bir şey hissetmemiştim. Dünyaya gönderilmiş en güzel, en anlamlı şey olabilirdi. Ve ben ona sahiptim.

Son 5 dakika.

Kapının tıklanmasıyla birlikte suyu kapattım ve kenardaki iç çamaşırlarımı üzerime geçirdim. Saçlarımı sol omzuma alıp sallandırdım. Tam çıkacağım sırada kapı gürültüyle açıldı ve ben daha ne olduğunu anlayamadan Lauren beni geri ittirip arkamızdan kapıyı kapattı. Çarpmanın etkisiyle kendime bile gelememişken yumuşak dudaklarını dudaklarımın üzerinde hissettim. Kıvrılan dudakları güldüğünü gösteriyordu. Ellerimi belinde birleştirip bende gülümsedim.

Seni burada ilk gördüğüm an ölüyordum.

Geri çekilip alnını alnıma yasladı ve küçük bir kahkaha attı.

Uzaktan gören birisi bile öldüğünü düşünürdü. Bembeyazdın.

Gözlerimi dudaklarına indirip bir elimi yanağına koydum ve hafif hafif okşadım.

Senden kaçmak için ne kadar çok uğraştığımı bilemezsin.

Kafamı uzatıp dudağımı dudağına değdirdim ama öpmedim. Sadece bekledim. Mükemmel kokusu burnuma dolarken hiç olmadığım kadar huzurlu hissediyordum.

Onca zaman kendime yalan söyleyip duruyordum ama aklımdan çıkmıyordun.

Yanağındaki elimi ıslak ve sıcak dudaklarına indirdim.

Daha fazla kaçmak yok.

Nefesi dudaklarıma çarpıyordu. Bunca zaman boşu boşuna yaşamıştım. Alt dudağını dişlerimin arasına aldım ve hafifçe ısırdım. Dudaklarından kaçan inlemeyle birlikte alt tarafını bana bastırdı.

Bizsiz bir dünya ne kadar da gereksiz olurdu.

Gülümseyerek geri çekildim ve ona kollarımı açtım, içtendim, mutluydum, hayatım boyunca belki de ilk defa bu kadar mutluydum, bu kadardı işte herşey; herkesin yanlış ve günah dediği şeylerin tam aksine, dünyanın en güzel kadınına aşık olmuştum.

**********

Bunun sonu mutlu bitmeyecek ve paramparça olacağız demiştin hatırlıyor musun?

Sorduğum soruyla birlikte ellerini ellerimden çekti ve sırtını dikleştirdi. Gözlerime bakmamak için adeta direniyordu, farkındaydım. Gülümseyerek elimi ensesine koydum ve kendime çektim. Etraftaki kimse umrumda değildi. Hiçbir şey umrumda değildi. Dudaklarına küçük bir öpücük kondurup başını kaldırdım ve gözlerime bakmasını sağladım.

Sen yoksan ben tam olamam.

O da gülümsemeye başladığında omzuma vurup kaşlarını çattı.

Nasıl korktuğumu biliyor musun?

Omuz silkip başımı arkamdaki duvara yeniden yasladım. Lauren de başını kucağıma geri koydu. Elimi saçlarının arasından geçirdim ve okşamaya başladım. Yumuşak ve kayganlardı. Onunla ilgili her şeyi o kadar çok seviyordum ki. Dokunduğu herhangi bir peçeteyi bile saklamak istiyordum. Sanki bir şey olacak da onu kaybedecekmişim gibi geliyordu ve bu düşünce bile çıldırmama yetiyordu. Onu her an yanımda istiyordum.

Ne acı bu denli geç rastlamak sana.

Başımı eğip saçlarına baktım. Yaşamak buydu değil mi? Nefes aldığını hissetmek, iliklerine kadar mutlu olduğunu hissetmek, sevildiğini hissetmek. Boşta kalan elimle sol elini kavradım ve parmaklarını parmaklarıma kenetledim.

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum, tuttukça güçleniyorum.

Ellerimizi kaldırıp dudaklarına getirdi ve uzun bir süre öpmeden bekledi. Ona doğru uzandım ve alnına bir öpücük kondurdum. En derinimden ve hissederek seviyordum onu. Bir insan bir insanı en fazla ne kadar sevebilirse o kadar seviyordum. Ona ihtiyacım vardı. Bundan 1 sene önceki hayatım ve bedenimle alakam yoktu fakat bundan şikayetçi değildim. Onunla olmaktan mutluydum. Onun olmaktan mutluydum.