family party

diciasette

De volgende dag komt rond zeven uur Silvano binnen. 'You coming Tina' vraagt hij.

'I don't have any choice' mompel ik terwijl ik opsta.

Sandro pakt mijn hand, 'please don't Tina.'

'Sandro I have to, I told you yesterday.'

Silvano loopt naar ons toe. 'If you don't let her go now, Sandro, I need to take her with me by force.'

Sandro laat mijn hand los. Ik geef nog een snelle kus op zijn lippen. 'They can't do me anything' fluister ik, 'stubborn. Remember?'

Hij knikt. Ik kijk Silvano aan. Hij pakt mijn pols en trekt me mee naar beneden. Hij duwt me achterin de auto. Romano zit voorin achter het stuur en Silvano gaat ook voorin zitten. 'Let's go' zegt Silvano.

Romano knikt en begint met rijden. Ik kijk uit het raam ook al is het al aan het schemeren. Na een tijdje komen we in een klein stadje aan een meer. Er is een boothuis aan het meer. Op de oprit parkeert Romano de auto. Ze stappen uit en Silvano trekt mij uit de auto. Hij bind mijn armen voor me vast in plaats van achter mijn rug. Daarna trekt hij me mee naar de voordeur. Romano loopt naast me. Silvano klopt drie keer op de deur met pauzes tussendoor. De deur word opengedaan door twee grote mannen. 'Silvano' zegt één van hen, 'e Romano. E chi è la ragazza?' -Silvano, en Romano. En wie is het meisje-

'La ragazza è Ferro. Un piccolo regalo per lui.' -Het meisje is voor Ferro. Een klein cadeautje voor hem.-

De twee knikken en laten ons naar binnen lopen. Ik volg Silvano op de voet. Ik vind die twee mannen er absoluut alles behalve lief uitzien!

Als we binnen zijn komen we in een hele grote ruime kroeg lijkt het. Overal staan tafels met druk pratende mannen aan. Aan de linkerkant zit een podium. Achter in de ruimte is een lange bar. De meeste mannen die er zitten hebben dure kleding aan en zien eruit zoals bijna iedere maffioso. 'Wat is dit' vraag ik, 'de plaatselijke maffiabar?'

'Zoiets' zegt Romano, 'als je werk zoekt of bondgenoten dan ben je hier aan het juiste adres.'

'Silvano' hoor ik een man zeggen.

Er loopt een man naar Silvano toe. Hij heeft zwart haar en grijze ogen. Hij begroet Silvano en daarna beginnen ze met een gesprek. Ik kijk nog eens rond.

De kamer is hoog. Er is een soort trap naar een galerij waar nog een paar deuren zitten. De muren zijn trouwens allemaal bruin en er zitten geen ramen in.

Tussen de tafels en mensen door lopen een paar jonge vrouwen die drankjes brengen naar de pratende mannen. 'E chi è questo' vraagt de man opeens. -En wie is dit-

Ik kijk weer naar Silvano en de man. Silvano draait zich half om zodat hij beter naar mij kan kijken. 'Come on piccolo Venere' zegt hij grijnzend, 'presentarsi.' -stel jezelf voor-

Sommige mannen aan de tafels dichtbij zijn stil geworden en kijken onze richting uit. 'Il mio nome è Valentina' zeg ik. -Mijn naam is Valentina-

Ik ga Sandro's raad opvolgen. Ik ga vanavond niets zeggen over mijn vader of de rest van de familie. Ik weet niet hoeveel vijanden van mijn vader hier wel niet zijn! 'E qual è il tuo nome, piccolo Venere' vraagt Silvano. -En wat is je achternaam, kleine Venus-

'Sandro's raad, niets zeggen daarover.'

'Romano?'

'Consigli di Sandro, niente da dire a questo proposito.' -Sandro's raad, niets zeggen daarover.-

'Klikspaan' sis ik naar hem.

'Boterspaan je mag niet door mijn straatje gaan. Hondje zal je bijten, poesje zal je krabbelen. Dat komt van al dat babbelen. Toch?'

Ik rol met mijn ogen. 'Poi dico loro' zegt Silvano, 'il suo nome completo, Valentina Agnelli.' -Dan vertel ik het ze. Haar volledige naam, Valentina Agnelli.-

Meteen worden de andere mannen ook stil. Ze kijken nu allemaal in mijn richting. Een man staat op en loopt naar me toe. Hij tilt mijn kin op. 'Riconosco la sua comparsa da qualche parte' zegt de man, 'ma dove?' -Ik herken haar uiterlijk ergens van, maar waarvan-