Jack:
Hi, kita tayo sa starbucks.
Sumilay ang matamis na ngiti sa aking labi. Ano nanaman kaya ang surpresang nakahanda?
Ahhh, basta! Kung ano man yon ay excited na ko.
After 20 mins.....
"Hi." Sabi ko sakanya sabay upo sa tapat nya. "So, thats wierd. Pinapunta mo ko dito ng walang surprise? Well di naman ako humihingi. Nakakapanibago lang." Sabi ko sakanya.
Nakayuko ito at alam kong naiyak sya. "Hey, Jack, what happened?" Tanong ko sakanya.
Tumunghay ito na pugto ang mga mata. "Maghihiwalay na tayo." Malungkot nitong sabi at saka humaguogol.
Biglaan na lang tumulo ang luha sa mga mata ko. Hindi, mahal nya ak-"Bata pa tayo Van, highschool palang tayo." Sabi nito sa akin. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Hindi naman to totoo diba?
"Hindi hadlang ang kabataan para putulin natin to."
"Van, wala ka nang magagawa. Maghihiwalay tayo." P*tangina! "Utos to ng mga magulang ko." Bumuhos na talaga ang mga luha ko.
"Pinaasa mo ko." Sabi ko na may halong galit.
"Van, hindi naman sa gano-" "Eh ano pa ba?!" Wala na akong pake kung maraming tao dito.
"Utos to ng mga magulang ko."
"Bullshit, Jack." Halos pabulong na lang na sabi ko.
"Sorry." Ang huling salita na narinig ko sakanya, bago ako lumabas ng starbucks.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta.
Basta ang alam ko lang, HINDI NA KO MULING IIBIG.
---------
Uhmmm... Okay, so medyo mahaba yung prolouge, alam ko. Pero bayaan nyo na. So sana magustuhan nyo yung story ko. Thank you!
-SloffyMoffy_19
