ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
'သားလင္းထက္ထေတာ့ေလ ေနာက္က်မယ္သားရဲ႕ထေတာ့'
က်ေနာ္အေမေျပာသံမ်ားကိုၾကားေနေသာ္လည္းျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိ။
ဒီေန႔က်ေနာ္မဂၤလာေဆာင္မယ္ေန႔ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ဒီမဂၤလာပြဲထဲဝင္ဖို႔က်ေနာ္မရဲပါဘူး။
က်ေနာ္ကိုက်ေနာ္ေတာင္မုန္းမိတယ္။
အခ်စ္ဆံုးသူကိုမဆံုး႐ႈံးဖို႔အခင္ဆံုးသူကိုအသံုးခ်ခဲ့မိတယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ၅ႏွစ္ခန္႔က
က်ေနာ္နာမည္ကလင္းထက္
႐ိႈင္းလင္းထက္
မွတ္ပံုတင္ထဲကနာမည္ကေရႊလင္းထက္
က်ေနာ္ကtomboyတစ္ေယာက္ပါ
က်ေနာ္အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကေနျခည္
သူကက်ေနာ္ဘဝရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲ
က်ေနာ္အခ်စ္ဆံုးသူကပုလဲသြယ္
က်ေနာ္နဲ႔ေနျခည္ရဲ႕ဆရာမေပါ့
ဆရာမဆိုလိုအသက္အႀကီးႀကီးမဟုတ္ဘူး
၃ႏွစ္ပဲျကီးတာ
မဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့က်ေနာ္တို႔က႐ွစ္တန္း
အဲထဲကက်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဂိုက္ဆရာမေပါ့
အခုက်ေနာ္တို႔ဆယ္တန္းေရာက္ၿပီးအခုထိမကက်ေနာ္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးနဲ႔အခ်စ္ဦးပဲ
မအတြက္ေတာ့က်ေနာ္ဆိုတာ
စာသင္ရဂ္ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္တက္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သာသာပါပဲ
မမွာခ်စ္သူ႐ွိတယ္
မအရမ္းခ်စ္တဲ့သူေပါ့
က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ရန္သူေပါ့ဗ်ာ
က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွဖြင့္ေျပာမွာမဟုတ္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက"အရမ္းခ်စ္တယ္မရယ္"
က်ေနာ္တို႔စာေမးပြဲေျဖဖိုသံုးလေလာက္အလိုမွာက်ေနာ္ဆီကိုသလင္းေရာက္လာသည္။
သလင္းဆိုတာကက်ေနာ္လိုTomboyတစ္ေယာက္ပါပဲ
သူကက်ေနာ္မကိုခ်စ္ေနမွန္းသိတယ္ေလ
က်ေနာ္ရဲ႕တိုင္ပင္ေဖာ္ေပါ့။
အဲေနကေနျခည္ကေနမေကာင္းလို႔ဂိုက္မလာဘူး
က်ေနာ္နဲ႔သလင္းနဲ႔စကားေျပာက်တယ္
"ငလင္း မင္း မပုလဲသြယ္ကိုဖြင့္မေျပာဘူးလား
ငါမင္းအစားမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ"
