Bak Postacı Geliyor..

Arkamdaki ses

Özgür çok iyi birine benziyor. Ama ben ona karşı şuncacık bir şey hissetmiyorum. Özgür hesabı yolladı şuanda ve biz kalkacağız. Elimi tutacak mı acaba? Öf.. İnadım inat yani Zeynep! Eh be Zeynoo!

-Bir şey mi oldu tatlım? diyor bana Özgür. 

-Yoo ben şey.. Dalmışım. diyorum tatlım aşkımmış bebeğimmiş yok bende öyle şeyler!!

-Anladım canım hadi gel gidelim deyip elini uzatıyor. Eh be .. Tutmak zorundayım ne yazık ki. Gülümsüyorum ve elini kavrıyorum. 

-Gidelim.. diyorum ve çıkıyoruz yürüye yürüye evime kadar geliyoruz.

-Teşekkür ederim her şey için Zeynep. Beni çok mutlu ettin.

-Bende yemek için çok teşekkür ederim.

-Ne demek canım deyip yaklaşıyor bana öpmek için.. Opsss.! Noluyor cicim? 

-Yarın görüşürüz deyip içeriye çekiliyorum. pis herif.

Yukarı çıkıyorum ve üstümde ki kıyafetlerden topuklu ayakkabılardan kurtuluyorum.

Daha sonra naptım mı? Tabii ki oturup düşündüm.

Boş boş yapılacak işler tam bana göre.

Ama bu sefer Keremin gerçekten kötü biri olmadığını fark ettim. Bu ayakkabıyı elbiseyi bana o getirdi. Ona inat yapacağım diye az kalsın Özgür beni öpecekti. Haiiiin.

Bir dakika bir dakika.. Benim önceki..Oha!! Yaaa. En sevdiğim t-shirt'üm yok! Giyinirken tutup poşete yerleştirsin diye Kereme vermiştim. Ee oda koymuş işte. Pantolonum ayakkabılarım ayrı poşette içinde. Kemerim. Tokam. Off ya onu bana Tuğçe almıştı ya. Ama o kadar eminim ki Kereme verdiğime. O da alıp koydu işte.

Eh be Kerem ya düşürdü heralde. Öküz işte iyiliğinin altından mutalaka bir kötülük çıkacak. !

Sonra yapılması gereken işlerimi halledip uykuya dalacağım..... derken dua etmek aklıma geliyor. Kalkıyorum oturur vaziyette.

-Allah'ım nolur Özgür bana yapışmasın. Bu işten düzgünce kurtulayım. Amin..

deyip uyuyorum...

Saat .. oh be.. Nee otobüse 10 dakika kalmış. hadi Zeynep yetişebilirsin. Kalkıp aşağıdan ekmek atıştırıyorum. Daha sonra hemen bir şeyler giyip. Saçımı düzeltip çıkıyorum. Kii kapıda Özgürle çarpışıyorum.

-Özgür?

-Aşkım? Aşkımmış. Peh.. Aşk böyle bir şey değil yeğeniiim 

-Senin ne işin var burda?

-Atla gidiyoruz. Amcamdan ödünç aldım arabayı ..

-Şey otobüs ama.

-Hadi aşkım ama.

-Peki..

..

Arabada sessizlik olduktan sonra.Aklıma takılan şu oluyor. ‘’Ben özgürle resmen dalga geçiyorum. Bu saçmalığa yarın veya başka bir gün son vermem gerek. Ama yakın bir gün.!’’ Neyse şimdi bozuntuya vermeyeyim.