~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

~20~

-"Σου είπα να μην την πειράξεις.."

-"Μα τι μας ενδιαφέρει?Μέχρι να την αφήσουμε ελεύθερη θα έχουν κλείσει οι πληγές.."

-"Είσαι τέρμα ηλίθιος.Αν δει ο Μεγάλος ότι την έχουμε πειράξει θα μας καταστρέψει.. "

-"Δεν θα το μάθει.."

-"Που είναι?"

-"Την έχω στο υπόγειο,δεμένη"

-"Πάμε να την δούμε"

Άκουγα τις γερές τους μπότες να χτυπούν με δύναμη στα ξύλινα σκαλιά πριν φτάσουν ακριβώς πίσω απο την πόρτα.Δεν έβλεπα τίποτα.Μπορούσα όμως να ακούω τα πάντα άσχετα με τον πόνο που με περιέλουζε.Σίγουρα είχα μελανιές στο σώμα μου.Τις ένιωθα. Και το ήξερα αν το πάμε με βάση τα χθεσινά αφού αντιστεκόμουν συνεχώς. Αποτυχημένα!

Η πόρτα άνοιγε με τον ήχο της κάθε κλειδαριάς να πέφτει στο δάπεδο.Το φως μάλλον τοτε άνοιξε.Είχα δεμένα τα ματια μου αλλά μπορουσα να αισθανθώ.Ηταν ακριβώς μπροστά μου.

-"Να τη η πριγκίπισσα"είπε ο ένας με την πιο βαριά φωνή.

-"Σε παρακαλώ πολύ.."διέκοψε ο άλλος.
"Η μελισσούλα μας είναι"είπε και άρχισαν να γελάνε.

Είχα στερεώσει το σώμα μου πάνω στην καρέκλα με τέτοιον τρόπο όπου μπορούσα να ξαπλώσω.

-"Την προσέχεις πολύ"είπε ο άντρας με την βαριά φωνή.

-"Εσύ δεν είπες να μην την πειράξουμε?"

-"Άλλαξα γνώμη τώρα που την είδα να υποφέρει"έλεγε με τρόπο που φοβόμουν πραγματικά για το τι θα ακολουθούσε.

-"Ξύπναα"φώναξε ξαφνικά ο άλλος και έριξε με δύναμη την καρέκλα οπου ήμουν δεμένη,κάτω.

Όλο μου το σώμα τραντάχτηκε όταν ήρθε σε επαφή με το έδαφος.Σίγουρα άκουσα κάτι να σπάει.Δεν πτοήθηκα.

-"Φέρε να την κλειδώσουμε στο κρεβάτι"διέταξε αυτός που πιθανόν με έριξε.

Τότε με σήκωσαν με την καρέκλα και άρχισαν με ένα κοφτερό μαχαίρι να σκίζουν τα πολύ στενά σχοινιά.Σίγουρα υπάρχουν σημάδια.
Ενώ γελούσαν με είχε πάρει ο ένας σαν τσουβάλι και με είχε τοποθετήσει σε ενα κρεβάτι.Μου τοποθέτησαν στα χέρια στενές χειροπέδες οι οποίες με ένωναν με τα κάγκελα του κρεβατιού.
Οι ήχοι που έβγαιναν απο μέσα μου τους έκαναν να το χαίρονται.