--- KIRSTEN HIGLEY
Isang taon na rin ang nakalipas, masaya naman ako sa ngayon pero siguro mas masaya kung wala akong nakalimutang mga alaala. Yes, its been a year pero wala pa ring progress yung kalagayan ko even though its just a temporary amnesia. Hindi rin naman nila sinasabi sakin kung ano yung specific reason kung bakit ako nagkaganito, para atleast magtrigger yung utak kong maka-alala. Hindi ko rin naman sila masisisi kung bakit ayaw nilang sabihin ang dahilan, maybe they just want to forget those things and just focus on the present because it was also for my own good. Napakahirap talagang mawalan ng alaala kasi nangangapa ako at di ko alam kung saan magsisimula, mabuti yung condition ko is partial lang kaya after ilang months may mga alaalang bumabalik ng paunti-unti but they are not major events kaya clueless padin ako, kilala ko pa naman yung ibang close friends ko pero not all of them. Alam kong makakarecover ako dito, in God's will at syempre sa tulong ng family ko.
I take a sip on my coffee and leave the terrace, dumiretso muna ako sa kwarto ko para makapagpalit ng damit nakapang-tulog pa kasi ako. After kong magbihis bumaba na akong kitchen para makapag-breakfast and there I saw mom and dad talking to each other. Napangiti naman ako, what a beautiful sight! But its more special if kuya Radian is here, my older brother but he is in America, dun raw kasi sya nagta-trabaho yun ang sabi ni mommy. Even though wala akong maalalang memories with him, mom and dad assured me that my brother loves me a lot. Namiss ko tuloy siya :( Napailing na lamang ako at tumingin kila mommy and daddy na tuwang-tuwa na nag-uusap, di parin nila napansin yung presense ko kaya nilapitan ko na sila.
" Goodmorning mom and dad! " Napatingin naman sila sakin, then I kissed the both of them in the cheeks.
" Good morning too sweety, have a seat sabay-sabay na tayong kumain ng dad mo. Tamang tama lang yung dating mo." Tumango naman ako then I saw daddy tapping the seat next to him. I smiled unconciously, si dad talaga mas pinili pang itabi ako kesa kay mommy, sabagay minsan rin lang naman kasi kaming magkasama and every weekends pa. Pero napatingin naman ako kay mama baka magselos eh ^.^
" Yeah, its ok sweety. No need to worry, there's nothing to be jealous kasi namiss karin ng dad mo. Besides were always together sa work kaya palagi rin kaming nagkikita, unlike sa inyong dalawa you have less time for each other. And I love to see the both of you having fun together." Na'touch naman ako sa sinabi ni mommy:) Im very thankful to have this family so much, they never failed to make me happy everyday. Tumingin naman ako kay daddy na kasalukuyang kumakain at kita ko sa mata nya na tuwang-tuwa sya.
"So kamusta na yung pag-aaral mo Kirsten? Hindi ka ba nahihirapan?" Pag-iiba ng topic ni dad, pansamantala ko munang itinigil ang pagkain para masagot siya.
"Ok naman po dad, actually were preparing na for our midterm exam although stressful talaga ngayong week,pero kaya ko naman." Tumango naman si dad at ipinagpatuloy na ang pagkain.
"But always remember sweety, do not stress yourself too much ha? Baka magkasakit ka naman niyan at hindi yan makakatulong sa fast recovery mo." Naiintindihan ko naman kung bakit ganun sila ka-protective, alam kong para sakin din yun.
"Mom, I can handle myself naman. Im a grown lady naman diba? So don't treat me like Im still your little baby. Its time for me to be responsible :)" Natawa naman si dad sa mga pinagsasabi ko, nagkatinginan naman sila ni mama na ganun rin ang naging reaksyon. What is there something wrong? Im just trying to act mature. Tsk!
" Dalaga kana talaga anak, alam mo na yung mga kailangan mong gawin. But please be careful sa mga gagawin mo ha? Because we can't afford to lose another child again sweety. Minsan ka nang nalagay sa alanganin, alam mo naman siguro yung naramdaman namin ng dad mo diba? " Pinabagong leksyon nanaman ang binigay sakin ni mama, bat hindi nalang kaya sya naging teacher. Hahaha :D But its ok, sa ginagawa nila mas nafi-feel kong importante ako sa kanila.
"Mom.. Dad ? Don't worry too much. Aalagaan ko ng mabuti ang sarili ko, Promise!" Itinaas ko naman yung right hand ko then smiled. Tumango na lamang sila at pinagpatuloy na ang pagkain. Pagkatapos naming magbreakfast umakyat ulit ako sa room ko naiwan ko kasi yung phone ko eh. Pagdating ko, nakita kong nagri- ring yung phone ko. Sakto! Agad ko namang sinagot yung phone ko without looking who's the one calling.
" Hello! Who's this? " bored kong sambit, nakarinig naman ako ng buntong hininga sa kabilang linya.
" Hayst! Bhiiii .. Nakalimutan mo nanaman ba ako? " Knowing this voice, she's my bestfriend Irene.
" Bhii, oa ka naman. Di ko lang naman tinignan, eh bakit ka ba tumawag ? " Tamad akong naglakad papuntang kama at naupo roon.
" Bhii naman, parang ayaw mo naman akong kausap eh.. Magtatampo na talaga ako sayo niyan !" Kahit kailan talaga tong si Irene parang timang, siguro yun rin yung dahilan kung bakit di ko sya nakalimutan. Pero kahit ganyan yan kabaliw, mahal na mahal ko yan.
" Pwede ba bhii tigilan mo muna yang pagdadrama mo? At sabihin mo sakin kung bakit ka napatawag. " Idadaan ko muna siya sa kasungitan ko, para mahinto na ang ka-abnormalan ng babaeng to. Para- paraan lang mga bess! Bwahahahaha :D
" Ayy! beastmode bhii, Tsk! sige na nga. Ganito kasi yan wala akong kasama dito sa bahay at sobrang bored na ako ... " Pinutol ko yung pagsasalita niya para inisin siya, alam ko malapit na tong mag-maktol ! Pasimple naman akong tumatawa kasi naiimagine ko yung facial expression niya.
" Ano ba bhii, pwede patapusin mo muna ako? Atat ka kasi masyado eh ... So ayun na nga bored ako at gusto kong pumunta jan sa bahay nyo, if its ok lang naman . " Para yun lang pala eh, dami pang chu-chu-bla-bla . Pero hindi ako pwede ngayon eh :'3
" Uhm bhii .. Sensya na ah? Di ako pwede ngayon eh, alam mo naman Sunday ; its our family day. " Malamang nakabusangot na ngayon ang mukha neto ni Irene. Sayang di ko makikita yung priceless frown niya, Hahaha :D
" Ahhh ganun ba bhii? Sige ikaw na may family ako na ang kawawang ulila! Pero bumawe ka sakin bhii, dapat maaga ka sa klase tommorow ha? Pag hindi ililibre mo ko sa canteen. Is that a deal ? " Kahit kailan talaga food is life tong bestfriend ko, pati ako mababaliw na sa kanya.
" Yeah! its a deal bhii " Pumayag na lang ako sa gusto niya para mahinto na siya sa paglilitanya, ang liit pamandin ng boses. Barkada ata to ni Snow White!
" Ok bhii! See yah tommorow muah :* Bye! " Nagpaalam na rin ako sa kanya at pinutol ko na yung tawag. Kinuha ko naman yung laptop ko at binuksan yung facebook account ko, habang scroll ako ng scroll sa newsfeed ko eh may nag pop up na notification, then there I saw a friend request.
-Tristan Darkins sent you a friend request. -
