Między nienawiścią a miłością

Rozdział 10

Byłem zaciekawiony informacją jaką za kilka kinut miała mi przekazać Ania. Ubrałrm się i wyszedłem z domu. Dziewczyna mieszkała parę ulic z tąd. Jakieś 30 minut pieszo.
Gdy dotarłem na miejsce wysłałem sms - a, że może wychodzić.

Ujrzałałem dziewczynę z dziwnym wyrazem twarzy. Wydawała się nieco zaniepokojona i zdeberwowana tym jak mogę zareagować.
Podeszłem kilka kroków, ale ta nadal stała bez ruchu.

Martwiłem się, że może coś się stało i szybko ją o to zapytałem.

- Tak jak napisałam Ci w esemesie to postanowiłam już w sobie więcej tego nie dusić i wreszcie o tym powiedzieć.

- Mów. Już odchodzę od zmysłów co to może być, bo przecież jak byliśmy na spacerze to byłaś taka uśmiechnięta i gadałaś jak szalona.

Uśmiechnęłam się delikatnie na wiadomość jaką usłyszałam od chłopaka. Gdy nastał moment kiedy przeżyliśmy sobie w oczy oniemiałam. Ten wtedy wziął mnie za moje dłonie i poprosił, żebym powiedziała mu o co chodzi.
Poczułam w moim sercu lekkie ukłucie, gdyż wiedziałam, że to chyba moja najpowazniejsza rozmowa w moim życiu jaką musiałam przeprowadzić. Wzięłam się w garść i odpowiedziałam na jego pytanie:

- Już dawno chciałam ci o tym powiedzieć, ale jakoś nie było okazji.
Po prostu się w tobie zakochałam. Nie chciałam za bardzo o tym ci powiedzieć, bo nie wiedziałam czy odwzajemnisz moje uczucie.

Stałem jak wryty w ziemię. Pierwszy raz nie wiedziałem co mam odpowiedzieć. Chciałem coś odpowiedzieć, ale plątał mi się język i nie mogłem wydusić z siebie ani słowa. Musiałem coś powiedzieć, ale na prawdę nie wiedziałem co, bo nic do niej nie czułem, a nie chciałem jej urazić. Wyglądała jak mała niewinna istota stojąc z pochyloną głową w dół czekając z wielką nadzieją na moją opinię.
W pewnym momencie przypomniałem sobie, że to nawet doborze się składa, bo doskonale nadaje się do mojego planu. Chciałem wkurzyć tym Magdę.

- Zastanowię się i dam ci odpowiedź jutro.

Dziewczyna odcyliła głowę i kiwnęła  twierdząco po czym zniknęła za drewnianymi drzwiami swojego domu.