Yine aynı hüzünle kaplı uyandı yüreğim,aynı umutsuzca baktı gözlerim ve yine ondaydı aklım.Siz benim ne demek istediğimi anlamadınız tabi. Nerden bileceksiniz onu nasıl sevdiğimi? Nasıl anlayacaksınız yüreğimdeki bu acı niye? Kim söyleyecek neler yaşadığımı size? Ben çok sevdim onu,uzaktanda olsa,tüm kalbimle sadece ve sadece çok sevdim.Onunla uyudum,onunla uyandım.Onunla...O sarı saçlı kahverengi gözlü çocukla...
Siz bilir misiniz nasıl sevilir biri? Siz anlar mısınız gözlerine baktığınızda ne hissettiğini?
Ben anlarım.Ben bilirim nasıl sevilir biri. Öyle uzaktan,öyle güzel, öyle içli nasıl sevilir ben bilirim...
Sanki ilk kez birini seviyormuş gibi öyle heyecanlı, öyle güzel. Her ne kadar adıyla uyuşmasada karakteri, ben onu sevdim,sadece sevdim...Başkaları ona benim baktığım gibi bakmıyordu. Ondandı beklide bu önyargıları. Ondandı beklide bu seni haketmiyor demeleri. Belkide doğruyu söylüyorlardı. Bilmiyorum. Sevda nasıl başlar bir yürekte? Ben size söyliyim. Nasıl başlar biliyormusunuz? Bilemezsiniz, bilmemelisiniz. Yoksa sevda denmez ona. Birden kendini hiç vazgeçemeyeceğin bir şeyin içinde bulursan sevdadır o. Nasıl başladı? Ne ara aşık oldum? Bu soruları sorabiliyorsan kendine sevgidir o işte...
Belki 1,5 senemi harcadım ona, ama hiiiç pişman değilim. Dünyaya bir daha gelsem yine onu severim. Yine aynı şeyleri yaşayacağımı bile bile... Belki yine sevmez beni , varsın sevmesin, hem ne demiş büyük üstad ; Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa...-Cemal Süreya-
Buraya yazdıklarımı mutlu insanlar anlamaz. Sevenler anlar.Benim gibi. Size bir anımı anlatayım:
Bir gün teknoloji ve tasarım dersindeyiz yanımdada bir arkadaşım oturuyor. Dediki "sevgilisi varmış." VARMIŞ. Ben ne yaptım diye merak ediyorsunuzdur şimdi. Ağladım. Hiç ağlamadığım kadar ağladım. Canım hiç açmadığı kadar acıdı. Hiç üzülmediğim kadar üzüldüm. Belki içinizden diyosunuzdur bir sevgilisi var diye bu kadar üzülünürmü? Keşke sadece sevgilisi olsaydı. Size olayı en başından anlatıyım. Zamanında Ali diye bir arkadaşım vardı, babası ölmüştü. Ali'nin bir sevgilisi vardı ve biraz upsoro bir kızdı , biraz değil bayağı öyleydi. Benim sevdiğimde Ali'nin 9 yıllık arkadaşı ve Ali'ye diyorki, "bak kardeşim ondan ayrıl, o kız çok upsoro " ve Ali ondan ayrılıyor. Ali ayrıldıktan hemen sonra benim sevdiğim ,o kızla çıkıyor. Olayın özeti bu.
Ben bu olayı daha öncede duymuştum. Ama "İnanmadım! ".Yapmaz dedim. O öyle bir şey "YAPMAZ". Ama yapmış...Ben herkesten beklerdim. Ama ondan... Asla...Asla beklemezdim. Benim yaşadığım bu acının tarifi yok. Anlatamıyorum.' Anlamıyorlar '. Öyle bir beklentimde yok zaten. Bence biliyor onu sevdiğimi, ,anlıyor gözlerimden. Anlamamak mümkün mü? Bazen bakıyorum gözlerine, denk geliyo istemsizce, öyle boş ki bakışları, canım yanıyor. Nasıl vazgeçmedin bu kadar olaydan sonra peki? Diyosunuzdur şimdide. Hiç denemedimmi sanıyorsunuz. Neredeyse 2 hafta boyunca görmedim onu. Sevmiyorum dedim. Bir gün bi gördüm karşımda, offf ... Taş gibi çocuk hakkını yemeyelim, kalbim öyle bir atmaya başladıki sesini duymasından korktum.
Bu gün arkadaşım Elif ve Melisa'ya okula gitmeden önce bi evine gidelim dedim. Tabi beni kırmadılar. Keşke söylemez olaydıım. Rezil oldum çocuğa.Noldu biliyormusunuz? Tam okula dönecekken evlerinden kapı açılma sesi geldi veee "O" .Evet o. Aslında pek şaşırmadım çünkü amacım onu görmekti ama yinede bi tuhaf olmuştum. O beni gördü ve bana baktı. Şaşırdı tabiki. İçinden "bu gerizekalıların ne işi var burda" demiştir.
