Δεν περίμενα να μου χρησίμευαν ποτέ, αλλά να που με εδώ.
Για μία ακόμη φορά βρήκα ένα ταξί και καθώς είπα το όνομα του ξενοδοχείου ξεκίνησαμε.
Η διαδρομή μου φάνηκε τόσο μικρή.
Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι είχα μείνει έκπληκτη που οι φωτογραφίες οι οποίες έβλεπα καθημερινά στον υπολογιστή μου ξεδιπλώνονταν μπροστά στα μάτια μου.
Ήταν όλα τόσο "αληθινά" που μου φαινόταν αδιανόητο!
Όσο προχωρούσαμε στην διαδρομή τα δέντρα είχαν αρχίσει να δίνουν τη θέση τους στις πολυκατοικίες, τα πάρκα, τους δρόμους, τα λαμπερά φώτα και τους ουρανοξύστες.
Τελικά μόλις έφτασα στον προορισμό μου, πλήρωσα τον οδηγό και πήρα τα πράγματα μου από το πορτ-μπαγαζ.
Περπάτησα αργά και μπήκα με μικρά βήματα μέσα στο κτήριο.
Με το που μπήκα στο ξενοδοχείο μεγάλοι πολυέλαιοι φάνηκαν να διακοσμούν το ταβάνι και ένα μεγάλο lobby ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου.
Στο βάθος δέσποζε μια μεγαλοπρεπή σκάλα.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Κοίταξα τριγύρω μέχρι που εντόπισα τη ρεσεψιόν.
Περπάτησα προς τα κει σιγά - σιγά παρόλο που δεν υπήρχε κανείς τριγύρω.
Την στιγμή που πάτησα το κουδουνάκι εμφανίστηκε ένας υπάλληλος από ένα δωμάτιο που βρισκόταν λίγο πιο κει, ο οποίος με ρώτησε εάν έχω κάνει κάποια κράτηση.
Μόλις συνενοηθήκαμε ένας άλλος νεαρός με βοήθησε με τις βαλίτσες μου και με οδήγησε στο δωμάτιο 209.
