Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 26'

“Alsjeblieft Ben, vertel het alsjeblieft. Anders kan je me toch niet over halen om me koest te houden” zei Jade in hoop dat dit hem van zijn twijfels af zou halen.

Haar broer zuchtte diep en ging naast Jade op bed zitten.

“Oké, je weet dat Annelies altijd bezig was met biologie en met dingen in het lab?” vroeg haar broer.

Jade knikte.

“Dat is altijd al zo geweest. Op het middelbaar was het altijd haar beste vak en ze wist al snel dat ze er haar studie van wilde maken. Toen ze in 5 VWO zat kwam er een groepje jongens dat in haar klas zat op haar af. Ze vertelde Annelies dat ze een handel wilde startten en dat ze haar nodig hadden. Natuurlijk weigerde ze, maar de jongens lieten haar niet met rust. Ze achtervolgde haar continu en begonnen uiteindelijk met van alles te dreigen”

Jade kreeg rillingen over haar rug lopen. Ze wilde niet eens weten waar haar zus mee bedrogen werd.

“Uiteindelijk heeft Annelies ingestemd met hun plan puur uit angst. Niet snel daarna was ik ook betrokken in de hele business. We werden bedreigd met dat ze jou en pap en mam dingen aan gingen doen.”

Haar broer was even stil en Jade liet alles tot haar in zinken. Ze wist niet of ze nu opgelucht of juist alleen maar meer gestrest moest zijn. Ze was heel blij dat haar broer en zus niet achter het gruwelijke idee van de handel zaten, maar dit, die bedreiging, maakte het wel een stuk moeilijker om er een eind aan te maken.

“Nu.. nu wordt ik bedreigd met.. met de dood en.. Als ik mijn werk niet doe dan..” Hij leek even naar de juiste woorden te zoeken “dan.. zullen ze er alles aan doen om jou ook in de handel te krijgen.. daarom moet je daar weg blijven, daarom moet je oppassen, je moest doen alsof je van niks weet”

Jade keek hem bedachtzaam aan.

“Jade, als ze er achter komen dat jij dit allemaal weet zullen ze je gegarandeerd bedreigen met dat je mee moet doen in de handel, je kunt dan niet meer veilig over straat lopen, ze houden je altijd in de gaten.” Even pauzeerde hij, hij wachtte tot alles honderd procent was doorgedrongen voor hij veder ging, “Jade luister, ik zal er alles aan doen om dat te voorkomen zoals ik al die jaren al gedaan heb, maar je moet wel mee werken. Blijf alsjeblieft uit de buurt van mij en de geheimen handel. Leef je leven hoe je het altijd al hebt gedaan en probeer het te vergeten”

Jade keek hem verbaasd aan. Het vergeten? Hoe kon ze dit vergeten? Hoe kon ze een gif handel door laten gaan zonder zich schuldig te voelen dat zij er niks aan doet. Het moet stoppen. Ze kon niet toekijken hoe haar broer illegaal bezig was met gif produceren tegen zijn wil in. Ze kon niet afwachten en mensen laten sterven. Er moest iets gedaan worden.

“Maar.. al die mensen dan, die vergiftigt worden? En trouwens waarom Emely?”

Haar broer schudden zijn hoofd “Ik weet het niet, maar jij bent niet de gene die dit op moet lossen. En wat Emely betreft, ik heb geen idee wat mijn klanten met hun gif doen. Ik weet niet welk Emely heeft vergiftigt en er is trouwens geen bewijs dat het met mijn gif was” zei hij droog.

Mijn gif, Jade kreeg er rillingen van toen hij dat hard op zei. Jade voelde zich een beetje wanhopig. Ze wist dat er iets moest gebeuren maar ze wist ook dat ze geen held was. Ze snapte best dat ze gevaar liep en dat ze moest opletten. Dit was ze dan ook zeker van plan, maar dat betekende niet dat er niks moest gebeuren.

“Maar Ben, hoe zit het dan met jou? Wat nou als de politie er achter komt. Dan..”

“Dan ben ik de klos” maakte hij haar zin af.

Er moest iets gebeuren dacht ze, nog een keer. Maar als ze naar de politie ging kon ze geen bewijs leveren dat haar broer onschuldig was. Er moest toch een andere oplossing zijn.

“Wat moeten we doen?” vroeg Jade gesmoord.

“Niets! Jade snap je het dan niet, we kunnen niks doen!” Zei haar broer steng.

Wat? Was hij nou echt zo egoïstisch dat hij niet eens wilde proberen iets te doen. Wat is er toch met hem?

“Waarom? Ik bedoel, kan je echt niks doen. Zelfs niet als ik mij van de domme houd en doe alsof ik niks weet?”

Hij zuchtte. En erg paniekerige en gespannen zucht “Weet je.. weet..” Hij zuchtte weer. Hij zat ergens mee.

“Wat?” vroeg Jade zo vriendelijk mogelijk.

“Weet je.. wat er met Annelies is gebeurd..?” vroeg hij uiteindelijk aan haar.

Jade keek hem verbaast aan. Hoezo vroeg hij dit, tuurlijk wist ze wat er was gebeurd.

“Ja, ze was aangereden waarna ze bewusteloos in het ijskoude water belande en verdronk en / of onderkoeld raakte, dat is nooit helemaal duidelijk geweest.” Antwoorde Jade.

Haar broer schudde zijn hoofd

"Niet?" vroeg Jade een beetje wanhopig

“Nee Jade, dat is niet wat er écht gebeurd is”

“Maar –“

Jade werd onderbroken door haar broer, “Ze is vermoord toen ze probeerde iets tegen de handel te doen, ze hebben haar vergiftigt” zei hij.

“Dat kan niet, ze hebben niks in haar bloed gevonden dat tot haar dood had kunnen leiden” zei Jade ook al was ze daar niet helemaal zeker van.

“Jade, ze hebben haar bloed nooit onderzocht omdat het allemaal veels te duidelijk leek wat de oorzaak van haar dood was.”

"Sukkels," mompelde Jade “Dus als jij je gaat verzetten vermoorden ze je?” vroeg Jade onzeker.

“Misschien, of jou, of pap of mam” zei hij treurig.

Jade voelde angst, verdriet, woede maar vooral haat. Zo veel haat voor wie die jongens dan ook mochten zijn.

Ze was machteloos.

Ik moet eerlijk zeggen, ik ben trots op mezelf. Ik heb aardig snel ge-update YAY *geef mijzelf een schouder klopje* Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden, dat jullie nu zien hoe het allemaal in elkaar steekt :D

Sorry dat het hoofdstuk kort is maarja, HET IS EEN HOOFDSRUK

Vote

Comment

Follow

PLEASEPLEASEPLEASE

"ANNA NIET ZO ZEUREN"

"SORRY"

Gheghe

XX