DİLBA (KUMA)

⚜️3.BÖLÜM⚜️(hastane)

Canı yanıyordu genç kızın , nasıl yanmayacaktı ki ne çeyiz alışverişine çıkabilecekti ne de ellerine kına yakılacaktı en çokta gelinlik bile giyemeyecek olması mahvediyordu küçücük yüreğini ,

insanoğlu çok acımasızdı karşısındaki insanın ne hissedeceğini düşünmeden kalplerini tek bir sözle parçalayıp un ufak edebiliyordu , hazar ailesi ve kahraman ailesi hastane koridorunda duvara sabitlenmiş rahatsız sandalye de oturuyorlardı

her biri endişeyle doktorun muayene odasından çıkmasını bekliyordular içlerinden bir kişi ise içinde oldukları durumla ilgilenmediğini belli eder şekilde telefonda karısıyla konuşuyordu

berzan ağa içeride muayene edilenin ikinci karısı olduğunu umursuyor gibi görünmüyordu , karısına şimdi yola çıkacağını söylemiş telefonu kapatmıştı

çıkışa ilerlerken gözü hastane odasının camından içerde yatan kıza kaymıştı adam hiçbir duygu hissetmedi , ıslak olduğu için kahverengiye çalan sarı saçları yastığa dağılmış mavi gözlerini göz kapakları örtmüştü doktorun çıkacağını anlayınca hastaneyi terk etti

refiye hanım ve kocası hasan ağa oğullarının arkasından bakakalmışlardı , hasan ağa sinirle oğlunun arkasında gitmek için kalktı refiye hanım baba oğul kavga edeceklerini anlayınca kocasının omzuna dokunup durdurdu

"hasan ağam bırak gitsin bir gün yaptığı hatalar yüzünden pişman olacaktır "

"nasıl bırakayım refiye ben bu çocuğu böylemi yetiştirdim-"

muayene odasının kapısı açılınca karı kocanın konuşması kesilmiş bütün gözler merakla kırklı yaşlarının sonlarında olan kadın doktora dönmüştü Hanife hanım endişeyle konuşmaya başladı

"kızım nasıl"

kadın doktor kalbindeki sızıyla yüzünü buruşturdu yine bir töre kurbanı diye düşündü içerde yatan gencecik kıza acıyor du o da genç halinde yitip gidecekti

"fiziksel durumu iyi ama ruhsal durumunun iyi olduğundan şüpheliyim , sanırım şokta uyutuyoruz bir kaç saate kendine gelir geçmiş olsun"

başka bir şey demeden koridorun sonuna ilerledi iki aile üyeleri de odaya girmişlerdi Hanife hanım hemen kızının elini tutup yanaklarını öpmüştü

"diyecek bir şey bulamıyorum berzanın kusuruna bakmayın geçmiş olsun "

refiye ve hasan kahraman çifti aile üyelerini kızlarıyla baş başa bırakıp hastaneden ayrıldılar , yaşlı kadın kendilerini bekleyen arabaya bindi kocası da yanına binince konuşmaya başladı

"hasan ağam kızın yüzüne bakamadım utandım , berzanın bu yaptığını unutmayacağım zamanı gelince de yüzüne vurmaktan hiç çekinmeyeceğim "

"haklısın ne diyeyim refiye koskoca adam dövsen dövülmez hem gidelim artık annem meraklanmasın"

yaşlı adam sıkıntıyla iç çekip sırtını araba koltuğuna yasladı , refiye hanımda kocasının oğlunun asi hareketlerine üzüldüğünü anlayınca başını otuz beş yıllık kocasının güvenilir omzuna yasladı

"Allah sonumuzu hayır etsin"

araba yoluna devam ederken hazar ailesi hastane odasın da bulunan koltuklara oturmuş dilba nın uyanmasını bekliyorlardı , berfe elini daha şişmemiş karnına koymuş bebeğini hissetmeye çalışıyordu bir anne adayı olarak elbette bebeğinin var olduğuna inanıyor sadece fiziksel olarak var olduğunu belirten bir şeyler bekliyordu mesela tekme atması gibi