SEN BENİM KÜÇÜKLÜĞÜMSÜN...

Hayal kırıklığı

     Hastane kokusu beni baymıştı belkide kendimde olmadığımdan bana öle geliyordu Veya yaşadıklarımdan şimdi ne yaşadın ki diceksiniz ben küçükken her şey daha iyidi zengin çocuğuyum hani şu zengin piclerinden yani dıştan bakıldığında öleyim 
 
     Ama malesef ki öle deil mutlu bir aileyiz desem yalan olur yani önceden  öyleydik tabi ben küçüktüm o zamanlar bana öle de gelmiş olabilir babam şirket sahibi ünlü bir patrondu annem ise onu acıların kadını diye tabir ediyorum artık o ise bir mimardı 3 kardeştik bir ablam birde abim vardı bense en küçükleriydim tabiki her işi bana yaptırmaları hele çekilmezdi barış şuraya barış buraya tabi biraz sövsem  de iyidi iyidik yani taki bir gün evimizde kıyamet kopana dek annem ve abim evde yoktu ablamla da ben sahilde gezmeden erken gelmiştik eve girdiğimiz an babamın eve erken geldiğini anladık içerisi çok sessiz di ve takır tukur sesler geliyordu ablam burda bekle dedi ve yukarı çıktı babamın odasına doğru gittiğini biliyordum yani annemle babamın herhalde babam bir şeyler devirmiş ti gene ablamın kapıyı açmasıyla bağırması bir oldu babama direk bağırıyordu ve bende hemen gittim arkasından ablamın sesleri netleşince
    
      babama '' bunu nası yaparsın annemden hiç hiç o kadını düşünmedin mi ne kadar ahlaksız bir adamsın ya baba dediğime utanıyorum sana allah ikinizinde belasını versin siz varya size diyecek laf bulamıyorum '' odaya yaklaştığım da çalışanımız olan elif ablanın babamla aynı yatakta olduğunu gördüm ve o an çocukluğumu kaybettiğimi düşündüm yaşım 13 tü belkide ama hala çocuktum ama o an kaybetmiştim ağlamaya başladım ve ablam göz yaşımı silip ''üzülme barışım değmez dedi "
    
     '' Betül  kızım düşündüğünüz gibi deil sadece "
     " sadece ne baba elifin annemden daha çekici olduğunu mu sölicek sin he sölesene baba bak hala baba diyorum o kadar sevmişim seni ama senin bu yaptığın "
     " kızım dur bi açıklamama izin ver selinnnn "
     " yürü barış gidiyoruz hadı çabuk ol "

     Ablamın beni kolumdan tutup çekilmesiyle merdivenleri iniyorduk arkamızdan babamın şortla koşusunu gördüm yukarı bakınca ise elif ablanın bana ve ablama pis pis sırıttığını evden çıktığımız gibi ablam arabaya bindirip beni , arabayı çalıştırıp sürmeye başladı ben hala olayların şokundayken ağlayamıyordum " nasıl " babam bunu nasıl yapardı ki ben acaba ben saf miydim ki anlamadım mı annem de mi hepimiz salakmiydik mutlu bir aile neden bozulur ki neden ama ağlamam hiç durmuyordu ben babamı çok seviyordum hep bizimle ilgilenen karısıyla çocuklarıyla o toplantıdan toplantıya koşan sırf bizim için çalışan adam nasıl böle bir şey yapar ki...

    Evet sevgili okuyucularım o kadar aradan sonra tekrar yazmaya başladım hikayede biraz değişiklik yaptım ilk bölüm olarak beğendeniz mi ? Güzel olmuşmu ? Yorumlarınız beklenir :)  ve okuma oranı arttıkça yeni bölümler gelicek aklımda çok güzel kurgular var 😉