NOTES | YoonMin

Początek~

Byłem zwykłym, otwartym na świat siedemnastoletnim chłopakiem, który miał swój cel w życiu. Zawsze miałem nadzieję na spełnienie moich marzeń, jednak.. to się zmieniło odkąd zgubiłem swój notes. Był dla mnie wszystkim. Szkicownikiem, notatnikiem, pamiętnikiem.. Był ze mną wszędzie. W każdej najpiękniejszej i najsmutniejszej chwili mojego życia, ale.. Najlepiej będzie, jeśli zacznę od początku..

Na imię Min Yoongi. Mieszkam z mamą i ośmioletnim bratem, Jisungiem. Mój ojciec zostawił nas dla wojska. Wojna i strzelaniny to całe jego życie. Mama przepłakała przez niego wiele nocy. Nienawidzę go za to, ale wracając do mnie. Chodzę do najlepszej szkoły licealnej w mieście. Jestem popularny, dziewczyny mdleją na mój widok, dzięki mojej klacie. Tsa.. To właśnie jest moim marzeniem. Być takim ideałem.. Czy o tak wiele proszę? Rówieśnicy w klasie, w szkole, wytykają mnie palcami, śmieją się ze mnie, poniżają, biją.. Ale nie zniechęca mnie to do dążenia do spełniania marzeń.

Co do mojego wyglądu.. Nie wyglądam jak milion dolarów. Swoje niedoskonałości ukrywam pod czarną grzywką, opadającą mi na oczy. Blada cera, niski wzrost i mała waga.. Jem za dwóch, a moje palce wciąż są kościste jak u kościotrupa, których się zresztą boję. Ubieram się w to co jest na topie, a mimo to wszyscy uważają mnie za ciotę.

~*~*~

Ten dzień zaczął się tak jak każdy.. Wstałem o 6:30, zjadłem śniadanie, spakowałem się do nowego plecaka, ubrałem i wyszedłem biegiem na autobus. Stanąłem na przystanku i poczekałem chwilę. Gdy tylko się zjawił od razu do niego wsiadłem. Niewiele osób jechało szkolnym autobusem, ale za to jechał nim on.. Park Jimin. Największy przystojniak w tej szkole. Sportowiec, łobuz i moja miłość. Teraz siedział na końcu pojazdu ze swoim przyjacielem, Hoseokiem i patrząc na mnie śmiali się. Wiadomo z kogo.. Przywykłem do tego. Usiadłem na miejscu za kierowcą i rysując w notesie ulubioną postać z bajki mojego brata spędziłem całą podróż do szkoły. Kiedy ten się zatrzymał szybko schowałem notes i wybiegłem do szkoły byleby nie spotkać się z tymi dwoma.

W budynku udałem się do klasy, która zawsze skazywała mnie na siedzenie samemu w ławce. Usiadłem w wolnej ławce i już na pierwszej lekcji tępiąca całą klasę nauczycielka matematyki zapytała cztery osoby i w tym mnie. Na szczęście tym razem byłem nauczony i dostałem ocenę pozytywną co nie spodobało się Taeminowi, który dostał ocenę niedostateczną. Kolejna rzecz za jaką mi się dostanie. – westchnąłem w myślach.

Po lekcji matematyki wyszedłem na przerwę. Skuliłem się w rogu korytarza, rozmyślając nad swoimi uczuciami do Parka. Z miłością rysowałem jego portret. Ta twarz.. Oczy.. Włosy.. Zupełnie straciłem dla niego głowę. Wiedziałem o nim wszystko, a on o mnie jedynie to, że jestem największą ofermą w tej szkole.. Gdy doszedłem w swoim szkicu do jego ramion, nade mną pojawiła się duża postać, którą był mój 'kolega' z klasy. Chwycił mnie za kołnierz od kratkowanej, czerwonej koszuli i podniósł bez problemu.

-No to się zabawimy – burknął niezrozumiale.

Zadrżałem ze strachu. Nie miałem nikogo kto by mi pomógł. Upuściłem swój notes. Silniejszy zaciągnął mnie do łazienki i tam otrzymałem kilka ciosów w brzuch. To miało być ostrzeżenie. Przywykłem do takich. Upadłem z łzami w kącikach oczu na zimne płytki łazienki, obserwując jak trzy postacie z niej wychodzą..

Mimo bólu i wstydu wróciłem na korytarz w poprzednie miejsce lecz prócz plecaka nie było niczego. Przerażony szybko go chwyciłem przeszukując wszystkie kieszonki nawet te najmniejsze. Szukałem go, ale nic. Nie ma go! Mój notes zaginął! Rozpłakałem się z bezsilności. Przeszukałem całą szkołę. Może kogoś zapytam.. „Nie Yoongi! Doskonale wiesz, że gdybyś poprosił kogoś o pomoc to ten ktoś powie o tym innym i gdy znajdą wszystko przeczytają.." –mówiłem do siebie przerażony w myślach.. Jeśli ktoś go znajdzie.. mam nadzieję, że się nie podpisałem. Zostałbym największym idiotą na Ziemi..

-*-*-*-*-*-*-*-

Cześć~

Mam nadzieję, że się podoba.

Jest to moje pierwsze tego rodzaju opowiadanie i liczę, że jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.

Czekam na wasze uwagi w komentarzach :)

To do następnego~