Flikken Maastricht - In het kort gezegd

Lang zal ze leven - deel 1

In feite heb ik twee redenen om dit korte verhaal te schrijven. 1. Mijn verjaardag is deze week. 2. Ik wil niet dat jullie gaan denken dat ik alleen maar zwaar dramatische verhalen kan schrijven. Deze keer houden we het een stuk luchtiger! Veel plezier met 'Lang zal ze leven - deel 1'!

Morgen is het haar verjaardag. Ieder jaar keek ze er weer ontzettend tegenop, maar dit jaar is het anders. Dit jaar is het eerste jaar dat ze officieel iets heeft met Wolfs en ineens lijken alle dingen die voorheen zo zinloos en vervelend hadden geleken weer iets te zijn om naar uit te kijken. Beide rechercheurs hebben de aankomende twee dagen vrij van het werk, en Eva had zich de afgelopen week afgevraagd of ze zou moeten voorstellen om iets leuks te gaan doen op haar verjaardag. Ze wist alleen niet zo goed hoe ze dat aan moest pakken, dus heeft ze het er maar bij gelaten. Wolfs was, nu ze er zo over nadacht, ook nogal stil geweest over het onderwerp. Eigenlijk had hij er nog helemaal niks over gezegd. Hij zal het toch niet vergeten zijn?

Op het moment dat ze zich dit bedenkt stapt het onderwerp van haar gedachten de keuken in. Meteen loopt hij op haar af terwijl ze met haar rug naar hem toe staat, en slaat twee armen om haar heen. En tinteling gaat door heel haar lichaam wanneer hij dat doet. Het is nog maar een paar maanden officieel aan tussen hen en ze geniet nog steeds van zijn aanrakingen alsof het de allereerste keer is. Verrukt draait ze haar hoofd om en geeft hem spontaan een kus op zijn lippen. 'Goedenavond Eva van Dongen,' zegt haar vriend hierop lachend. 'Goedenavond Floris Wolfs,' antwoord ze speels. De vlinders beginnen weer wild rond te fladderen in haar buik. 'Ik heb bami gehaald,' verteld haar vriend wijzend op de plastic zak die op de keukentafel staat. 'Zo, helemaal uit jezelf?' vraagt ze ietwat spottend. 'Het moet wel bijna mijn verjaardag zijn om zo verwend te worden.' Laat ze het eens vanuit die hoek proberen.

Maar Wolfs hapt niet. In plaats daarvan krijgt ze als reactie een pak Chocomel naar zich toegeworpen die ze maar net op tijd weet op te vangen. 'Goede reflexen!' prijst hij haar. 'Onderschat mij niet Rechercheur Wolfs.' 'Ben je me nu aan het uitdagen?' vraagt hij weer. 'Want ik ben wel benieuwd hoe goed je reflexen zijn als ik... dit doe!' Met hoge snelheid loopt hij op haar af en begint haar te kietelen. Hij weet precies waar haar meest gevoelige plekjes zijn en maakt van deze wetenschap dan ook gretig gebruik. Van schrik laat Eva bijna het pak Chocomel uit haar handen vallen, maar weet het net op tijd op het aanrecht te leggen. 'Stop!' roept ze hysterisch lachend. 'Wat zeg je? Ik versta je niet.' Hij gaat gewoon door met kietelen. 'Sto-op. Stop nou!' roept ze gierend van het lachen. 'Maar lieve Eva, ik hoor het toverwoord niet. Ik mis het toverwoord 'alsjeblieft.'' Hij weet haar ook altijd weer zover te krijgen. 'Stop alsje...alsjeblieft!' ze moet zo lachen dat ze moeite heeft de woorden uit te spreken. 'Vooruit dan, omdat je het zo lief vraagt.' Hij komt zijn belofte na en stopt met kietelen. 'Ik haat het als je dat doet,' hijgt Eva lachend na.' 'Dat weet ik toch!' Speels dreigt hij weer opnieuw te beginnen, maar Eva rent snel weg voordat hij haar weer kan pakken.

Die avond in bed kan Eva maar moeilijk in slaap komen. Ze nestelt zich wat dieper in Wolfs' armen die daarop reageert door in zijn slaap haar wat steviger vast te pakken. Een streepje maanlicht komt door de gordijnen gekropen en valt precies op haar vriend zijn gezicht. Dit geeft haar de mogelijkheid hem eens goed te bekijken. Wolfs bestuderen wanneer hij slaapt is iets wat Eva het allerliefste doet. Voorzichtig volgt ze met haar vinger de contouren van zijn gezicht. Ze eindigt bij zijn lippen waar ze haar vinger even laat rusten. Een klein schokje gaat door haar heen wanneer Wolfs haar vinger plotseling een kus geeft. Hoe lang zou hij al wakker zijn? Nu gaan ook zijn ogen open. Een paar minutenlang kijken ze elkaar aan, genietend van elkaars aanwezigheid. Wolfs verbreekt plotseling de trance als hij een kus op haar voorhoofd plaatst. Eva sluit haar ogen. Wat is dit ontzettend fijn. Even vergeet ze alle zorgen die ze heeft. Gewoon in bed liggen met Wolfs, in het hier en nu zijn. Meer wil ze niet. Het ontspant haar volledig en het duurt dan ook niet lang voordat ze in slaap valt.

Wanneer ze de volgende ochtend wakker wordt is het deel van het bed naast haar leeg. Ineens herinnert ze zich weer dat vandaag haar verjaardag is. Ze kijkt op de klok op het nachtkastje en ziet dat het pas zeven uur is. Waar hangt Wolfs uit zo vroeg op een vrije dag? Net op het moment dat ze het bed uit wil stappen om op onderzoek uit te gaan komt haar vriend binnen met een dienblad vol heerlijke ontbijtspullen. Ze ziet opgemaakte broodjes, een gekookt ei, een schaaltje yoghurt en uiteraard een glas Chocomel.

'Gefeliciteerd met je verjaardag lieverd,' zegt hij terwijl hij het dienblad op een tafeltje naast het bed zet. Normaal gesproken zou Eva ontbijt op bed verschrikkelijk hebben gevonden. Al die kruimels tussen de lakens. Maar nu vindt ze het alleen maar heerlijk om zo verwend te worden. Wolfs buigt zich voorover en geeft haar een liefdevolle kus. 'Flo, wat lief, dankjewel.' Ze is oprecht dankbaar. Wie had ooit gedacht dat iemand zoiets voor haar zou doen? Dat ze dit waard is. Ze moet er nog steeds aan wennen dat ze nu iemand in haar leven heeft die haar de moeite waard vindt. Die onvoorwaardelijk van haar houdt en haar op de eerste plek zet. Dat heeft ze nooit eerder meegemaakt in haar leven.

Voordat het een té beladen moment wordt, gooit ze er snel een plagerige vraag achteraan. 'Echt niet om het een of ander hoor, maar waarom krijg ik dit in godsnaam zo vroeg op de dag?' Wolfs grijnst mysterieus. 'Alles op zijn tijd Eva. Begin eerst maar eens met eten.' Hij pakt het dienblad van de tafel en zet dat tussen hen in op het bed. Eva hijst zich omhoog en zet een kussen in haar rug tegen de achterwand van het bed. Zo kan ze overal goed bij. Wolfs doet hetzelfde aan zijn kant van het bed.

Smullend is ze aan het genieten van het ontbijt. Wanneer alles op is leunt ze met haar hoofd tegen Wolfs' schouder aan. 'Dat was heerlijk! Dankjewel.' 'Ik ben blij dat je het lekker vond. Toch is dat nog niet alles...' een lach vormt zich om zijn lippen. Eva kijkt hem verwachtingsvol aan. Nu ze zich heeft overgegeven aan het hele 'jarig-zijn-gebeuren' wil ze er ook volledig voor gaan. 'Uiteraard is er een reden dat ik je zo vroeg heb wakker gemaakt,' zegt Wolfs op nog steeds een verdacht mysterieuze toon. 'Kijk eens onder het bord,' instrueert hij knikkend naar het ontbijtbord op het dienblad. Wanneer ze dit opzij haalt vindt ze een witte envelop met haar naam erop. Net onder het bord waar ze zojuist de broodjes van heeft gegeten. Ze grist de envelop van het dienblad en scheurt het open. Wanneer ze ziet wat de inhoud is maakt haar hart een sprongetje van blijdschap. In de envelop zitten namelijk twee vliegtickets met als bestemming: Londen. Ze gaan samen op citytrip!

Wordt vervolgd...