Her şey bir merhaba ile başladı. İşte bu aşk bir merhaba ile filizlendi.
Nerden bilebilirdim ki bir merhaba ile başlayan bu aşkın bu kadar büyük olabileceğini.
Onunla konuştukça mutlu oluyordum. O beni bir başka seviyordu .
Arada bir beni üzüyordu.
Yapma dediğim şeyleri yapıyordu beni sinir ediyordu.
Bazen sabahlara kadar ağladığım oluyordu.
Yinede çok seviyordum .
Her bir acı beni daha çok bağlıyordu ona .
Ama biliyordum ki dinimize göre bir erkekle konuşmak doğru değildi.
Her defasında bitirmeye çalıştım gitmeye çalıştım.
Onun için bizim için kendim için doğru değildi çünkü diyordum beklerim onu .
2 ay olmuştu sevgili olmaya başlayalı .
Bir yaz tatilinde görüşmüştük.
Babam vardı yanımda hem korkuyordum hem de görmek istiyordum delilercesine. Zaten ben de deli cesareti vardır .Babam iki dk gidince gel dedim geldi.
5 dk görüştük sadece ama o 5 dk benim için anlatılamaz ve hesaplanamıyacak kadar büyüktü.Biz diğer sevgililer gibi değildik yılda bir görüşürdük.
İmkanlardan vs dolayı ama bizim için o kadar dolu ve anlamlı dakikalardıki
Bizim için o 5 dk herşeye bedeldi.
Sonra babam geldi elim ayağım titredi çok korktum .
Neyseki anlamadı .Arabanın orda bekliyordum bir baktım yeşil gözlüm gelmiş beni seyrediyor. Biraz bakıştık gülüştük.
Ve ayrılık vakti içim parça parça keşke beni bu şehire bağlasalar da gitmesem diyordum .Gitmek istemiyordum. Ama mecburdum. Hoscakal yeşil gözlüm belki bir daha ki yıla 😕
