Fucked Up

hoofdstuk 20☠

P.O.V. Marley
Ik loop over straat en bedenk me waar Jules zou kunnen zijn. Midden op straat blijf ik stil staan. Ik kijk naar rechts en zie een rode canta aanrijden. Ik kijk goed en zie Jules erin zitten. Samen met Laura?!? En wat zijn die dingen aan de zijkant van de auto? Twee stokken ofzo? Laura en Jules hebben allebei een sigaret in hun handen. Steeds langzamer komen ze dichter bij. Ze zijn 10 meter van me af als ze stil staan. Ze steken allebei hun hand met sigaret uit het raam en steken iets aan. Voordat ik het weer ziet ik de twee stokken op mij afschieten. Ik verstijf en voordat het zwart wordt voor mijn ogen denk ik bij mezelf: " mijn leven is echt fucked up!"

P.O.V. Jules
In mijn rode canta scheur ik met Laura door de straten van Rotterdam. We draaien Frans Bouwer en roken allebei een sigaret. Ik zie verderop een meisje lopen. Ik kijk goed en zie dat het Marley is. Mijn "vriendinnetje". Wat zij niet weet is dat ik al zowat vanaf het begin een affaire heb met Laura: de beste vriendin van Marley. Ik tik Laura aan en wijs naar Marley. Ze ziet ons nog niet. Laura glimlacht rebels naar me. Voorzichtig steek ik mijn hand uit het raam. Ik heb twee vuurpijlen aan de zijkanten van mijn canta vast gemaakt. Marley heeft ons gezien. Laura steekt nu ook haar hand uit en we drukken onze sigaretten tegen de lonten aan. Ik tel af. '3, 2, 1..', tel ik zachtjes en de vuurpijlen schieten op Marley af. Een explosie van bloed komt op ons af. Ik geef Laura een high five en we stappen uit de canta. Ik loop naar Marely toe. Ik voel bij haar nek en voel haar hart nog kloppen. Haar buik is open en uit haar been stroomt heel veel bloed. Ik sein Laura. Samen tillen we haar in de achter bak. We rijden naar een verlaten industrie terrein in de buurt. We slepen Marleys bebloede lichaam een gebouw in. 'Dit was een gebouw waar ze plastic omsmelten', vertel ik Laura, 'Als het goed is staat er ergens nog een oven die altijd aan blijkt te zijn!' We nemen het lichaam mee en leggen het in de brandende oven. 'Vanavond eten we gebakken Marley!', roep ik.
Na dat Marley een tijdje heeft liggen braden voel ik nog even aan haar pols of haar hart nog klopt. 'Niks!', zeg ik en kijk vrolijk naar Laura.

'Wat heb je dat vlees lekker gebraden zeg! Ik wist niet dat je zo goed kon koken!' 'Dankjewel mam! Het is ook bijzonder vlees dat niet veel wordt verkocht. Eigenlijk is dit het enige stuk dat ooit is verkocht en wordt verkocht', zeg ik mysterieus. Mijn moeder kijkt me raar aan. 'Wat bedoel je?', zegt ze. 'WE ETEN GEBRADEN MARLEY!!!', roep ik duivels. Mijn ouders en mijn zus schrikken. 'WAT?!?', roept mijn vader,' HOE HEB JE DAT ZO GOED KUNNEN BRADEN?' We beginnen allemaal duivels te lachen.

NEEM DIT NIET SERIEUS!
Hoi allemaal! Beetje raar hoofdstuk, maar dit is het einde en ik wist niet echt hoe ik dit verhaal moest eindigen, dus doe ik het maar zo!
Bedankt voor alle support!
Xxx