kalpsiz

1.bölüm kalpsiz

 

 

 ben 7-8 yaşlarındayken annem ve babam trafik kazasında öldü çocuk esirgem kurumu   tarafından alındım ve bir ailem oluyor şimdi oraya gidiyorum hatta ulaştık bile arabadan indiğimde etrafında bahçesi olan büyük bir villaya geldik..kapıyı çaldığımızda karşımızda yeni annem elisa vardı içeri doğru beni buyur etti artık yeni evim burası oldu koltukta oturan kişiyi tanımyorum ama bayağı yakışıklı acaba o kim sonra arkadan üvey annemin sesi geldi sam oğlum kardeşin geldi yüzüme bile bakmıyordu neyseki  adının sam olduğunu öğrenmiştim üvey annem bana odamı gösterdi  dolapta sayısızca kıyafet makyaj takımı vardı  yatağımın rengi pembeydi zaten hep öyle olmuştu çocuk esirgeme kurumundada pembeydi sevmiyorum işte ...  

2 HAFTA SONRA

sonbahara girmiştik samda bana bir iyi bir kötü davranıyordu onunla en çok yapmayı sevdiğim şey ormanda bisiklet sürmekti ben ormanları aslında çok severim bana göre dünyanın en iyi yeri ormanlardır görünüşü gibi ya yeşil yapraklı yada kahverengidi..

samla salonda oturmuştuk ne konuşuyordu ne ben en sonunda ben konuştum

-sam biriyle görüşüyormusun?-

sam:sanane acaba özel hayatım seni ilgilendirmez ...

-ya tamam bağırma merak ettim özür dilerim-

(aslından merak ediyordum ama kötü davranıyordu ne yapabilirim en sonunda dayanamadım)

-sen söylesene hem tanışırım belki arkadaş oluruz

sam: ben seninle onu hayatta tanıştırmam doğru düzgün bişeyler giyinmiyorsun köylü kızı gibi

(ağlayarak odama gittim üvey annem ve samın konuşmalarına kulak misafiri oldum)

elisa : niye bağırıyorsun kıza  bi alışamadın kardeşin o senin

sam: o benim kardeşim filan değil anladın mı çok meraklı  hem canımı sıkıyor

elisa:lütfen kardeşine doğrdu düzgün davran yoksa onu geri gönderirim

inanmıyordum bana kötü davranıyor diye beni kendlierinde ayıracaklardı 

sam: aslında kalabilir bana yaklaşmasında kardeşim filan demem ona irem derim yeter ona ne benim sevgilimden

elisa: sevgililerinden demen daha doğru

akşam yemeği olmuştu kapımı kilitledim kimseyle görüşmek istemiyordum kapı çaldı ben sam dedi annesinin zoruyla buraya geldiğinden emindim...

sam: ya ufaklık aç şu kapıyı hadi

ben: git  

sam: iyi gidiyorum ama sabah görüşücez

ben: okula başlıcam erken gitem lazım

sam: (içinden) ben san gösteririm küçük cadıla

ağlayarak uyumuştum sabah olmuştu bile hemen kalkıp yüzümü yıkadım askıdaki avluyu alıp yüzümü sildim okul forması ıyyy iğrenç pembe saçımı maşayla  kıvırcıklaştırdım pekte fena gözükmüyordum aslında ... çantamı alıp aşşağı indim bütün aile kahvaltı yapıyorlardı samda oradaydı...

elisa: irem canım kahvaltı yapmıyacakmısın hayatım

kafa işaretiyle hayır yaptım

elisa: o zaman hadi sam irem hazır okula gidiyorsunuz

sam: ona sebep kahvaltımı bozamam

elisa anne samın ayağına basmış olacakki ahhhh yaptı aslında  çok acıdım ama gülmeyle yetindim

sam: gülmesene küçük cadı

elisa: kardeşinle doğru konuş yoksa biliyorsun

elisa anne samı neyle tehtit ediyordu ki kesin samın vazgeçemeyeceği bişeyden ama neydi allah bilir sam can acısıyla masadan kalktı ikimizde arabaya bindik..

sam: benim  kurallarım var sen white soyadına sahip olduğun için çok dikkat etmelisin

-nedir?

sam: erkeklerle görüşmeyeceksin

bu çocuk beni ne zannediyordu kendi görüşdüğü kızlar kadar aptal mı ne acaba

-merak etme o iş bende

sam: iyi o zaman

okula gittiğimizde okulun etrafını bayağı süzdüm fena okul değildi ama forması off bende formaya taktımmı taktım ha sam ile görünmek bana birazda olsa ün kattı nedense anlamadım ama bütün kızlar bana bakıyordu ama ünüm bir anda bozuldu çünkü karşıdan sarışın mavi gözlü bir kız samın boynuna atladı kıskançlıktan ölmek üzereydim sarışın yelloz merhaba ben sweyl  samın kız arkadaşı geldi galiba sam okulun playboyu bu kızda playgırlı sonra kızgın yüzümle zorla gülümsedim

-merhaba bende samın kız kardeşi irem

sweyl: canım kantine gidelimmi 

sam:olur canım

kendimi sakinleştirmeye çalışırken omzuma bir el dokundu