Only With Him

52.

Και να 'μαστε. Η πιο δύσκολη στιγμή και για τους δύο μας να έχει φτάσει, αν και θέλαμε και οι δύο να γυρίσουμε το χρόνο τρεις ώρες πριν. Τι ζητούσαμε; Τρεις ώρες. Να ξανασκεφτούμε, να ξαναπράξουμε, να επιλέξουμε...

《Γιατί ήσουν εκεί;》ξεκίνησα με την πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στον εγκέφαλο.

Απορώ πως δεν είχα ιδρώσει τόση ώρα που σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να του πω για να ξεκινήσει αυτή η άβολη συζήτηση.

Τα χείλια μου απείχε μερικά χιλιοστά μεταξύ τους και τα μάτια μου ήταν βουρκωμένα στις άκρες. Τα μαλλιά μου είχαν μπλεχτεί από το δυνατό αέρα που είχε έξω και η καρδιά μου... χτυπούσε τόσο δυνατά, που πλέον δεν την ένιωθα.

《Είμαι μαλάκας, Νέλλη》απάντησε με κατεβασμένο κεφάλι.

Μου είχε γυρίσει την πλάτη, δείχνοντας μου πόσο άσχημα και πόσο άβολα ένιωθε. Δεν ήταν να απορούσε κανείς. Με το πρόσωπο του να δείχνει έντονα τη στεναχώρια και τις σπόντες του Νίκου, είχε συνειδητοποιήσει πως δεν ανησύχησα απλά. Είχε καταλάβει τι είχε, προφανώς, γίνει κι αυτό τον έφερνε σε ακόμα δυσκολότερη θέση.

Μα, Chris, εσύ δεν κατάλαβες πόσο δύσκολο ήταν για 'μένα όλο αυτό.

Άρεγε, πόσο πιο δύσκολο θα φανεί να του πω πως γνωρίζω όλη την αλήθεια; Πώς την είδα με τα ίδια μου τα μάτια και την άκουσα με τα ίδια μου τα αφτιά;

Κράτησα την κακία που ήθελα να του πω και πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω τον εαυτό μου.

《Γιατί ήσουν εκεί, Chris;》επανέλαβα, πιο έντονα τώρα, την ερώτηση μου και έκλεισα τα βλέφαρα μου.

Όταν τα άνοιξα, είτε γυρίσει και με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Ήταν άσχημο, ήταν πολύ άσχημο. Πονούσαμε και οι δύο περισσότερο απ' όσο μπορούσε να φανταστεί κανείς. Οι ψυχές μας έμοιαζαν θριματισμένες και μόνο εμείς οι δύο μπορούσαμε να το καταλάβουμε.

Το τέλος μας απείχε μόνο μερικά λεπτά και όσο πιο πολύ πλησίαζε αυτή η στιγμή, τόσο ο πόνος στην καρδιά μου μεγάλωνε και εξαπλωνόταν μέσα μου σα δυνατή φωτιά. Έκαιγε τόσο πολύ που έκανε τα σωθικά μου να φαντάζουν παγωμένα, περισσότερο από τον εγκέφαλο μου, που προσπαθούσε να απομακρυνθεί απ' όλο αυτό.

Δύο άτομα, τόσο έξυπνα, με τόσες επιρροές και πτυχία, τόσο μεγάλες δυνατότητες να αλλάξουν τον κόσμο, έτοιμοι να διανύσουν με δυναμισμό το ταξίδι της ζωής, αυτή τη στιγμή αποτελείωναν ο ένας τον άλλο, τόσο οδυνηρά και με τόση σιγουριά, σα να ήταν ένα απλό βιντεοπαιχνίδι και διαγωνίζονταν για την επόμενη πίστα.