Yalnızlığın Hikayesi

1. Bölüm

   Robert daha on yedi yaşında başarısız ama hatırı sayılır bir romancı olduğunu düşünüyordu. Aslında düşüncelerinde hiç de haksız sayılmazdı.
  Onun yaşındaki çoğu insan hayatında ne yapacağını bile bilmezken Robert ise bilmek bir yana herseyi denemiş ve sonrasında sefil olmuştu. Pek çok insanın anlamının yirmili ya da otuzlu yaşlarını bulduğu hayatın nihayetinde berbat bir şey olduğu gerçeğini idrak etmek konusunda herkesten kilometrelerce öndeydi.
  Ama Robert diğer insanlar gibi değildi. Tamam kabul ediyorum kendisi öyle sanıyordu.
  Robert yine bir ret mektubu ile odasına girdi. Sinirliydi çünkü kaçıncı defa bu ret mektupları ona geliyordu. Kendisi odasının duvarını çivi ile delmiş ve her gelen ret mektubunu oraya sabitlemişti.
  Robert' in ailesinden bahsetmek gerekirse annesi kendisiyle pek ilgilenmez kendisini saçma kadın dergilerine ve diger body Combat derslerine vermiş bir kadındı. Babası ise... Aslında Robert bile babasının ne iş yaptığını bilmiyordu tek bildiği gece saat 3 gibi geldiğiydi o kadar. Yorgun bitkin bir adamdı babası ama ailesinin geçinmesi için bitkin düşmesi gerekiyordu.
Aman ne ironi
  Birde Ashley vardı. Robert 'in iletişim kurduğu tek arkadaşı. Ashley, Sinemaları sever ve onları yorumlamaya bayılırdı. Birde kırmızı şarap içmeyi çok severdi. Özellikle de Robert ile bilrikte. Ashley ve Robert her sabah beraber okula gider ve beraber dönerlerdi. Ashley sokağın sonundaki direğe yaslanır ve Robert'i  beklerdi. Fakat Robert her zaman geç kalırdı yine o sahalardan biriydi. " Geç kaldın... YİNE" diyerek Robert' i karşıladı. Robert umursamaz bir tavırla" Beni bilirsin Ashley, hadi çene çalma da okula gidelim yoksa Edebiyat öğretmeninden yine bir ton azar işiticem" Diyerek yola devam ettiler. Yolda her zaman ki gibi Ashley izlediği BabaII filmini anlatıyordu. Robert filmi kaç defa izlemişti ama yinede birşey anlamamıştı. Okulun kapısına geldikleri zaman Robert kimlik kartını çıkardı ve kapıdaki görevliye göstererek içeri girdi...