Hayatta mutlu olabilmek için bazı şeyler gerekliydi. Ve benim o şeylere sahip olcak kalbim yoktu sanırım. Mutluluk yolunda hiçbir şey yoktu aslında yada vardı da biz görmüyorduk. Bu yüzden takılıp düşüyorduk hep mutsuzluğa. Mutluluğa giden yolumuz bile mutsuzluktan yapılmıştı aslında. Bazıları uçarak geçiyordu bu yolu. Bazıları yürümeyi tercih edip varamıyorlardı mutluluğa. Gerçi mutlu olunca elimize ne geçer ki. davet edermi huzura. Sevilir miyiz? Kalbimizi kırmazlar mı? Ama hep mutlu olursak yaşamanın ne anlamı var. Mutlu olup biraz da üzülmek lazım bana göre. Kalbimizin kırılmasına yanmaktansa Kalbimizi birlikte yapıştarabileceğimiz birini aramalıyız. Mutlu olmalıyız ama düştük mü tekrar kalkmak için üzüntüyü de bilmeliyiz. Yani mutlu değilim diye yakınmayın üzüntülerinizden ders çıkarın ve üzülmemek için aynı şeyleri yapmayın.
Ne olursa olsun mutlu olmaya çalışın. Sevin çok Sevin, sevilin çok sevilin.•°••°•°••°•
Kitapta bu tarz kendi yazılarım ve bazı kitaplardan alıntı cümlelerden oluşacak.
Okuyup beğendiyseniz vote vermeyi unutmayın lütfen.
Hatalarım var ise söyleyin düzelteyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DUMAN KANATLI KELEBEK
ChickLitAltı çizili sayfalar ve kırık denemeler. Okumaya ne dersin ?