Yanımda olmadığın zamanlar hep ağlardım,
Ne saati belirsiz kara gecelerler buluştuğum,
Ne de uykum belli sahabın.
İnsana rahatlık veren sesler rahatsız etti,
Size iyi gelen herşey bana kötü geliyordu.
Bazen öldü diyorlar,
Ama bilmezler her nefes alışımda beni ölüme ne kadar yakınlaştirdiğını,
Yaşarken ölmek bu olsa gerek,
Senli olmayan yaşayışım,
Özgür olmayan bir kölenin sesini haykiramamasi gibi,
Ya ölüm,
Ya ezilmiş bir hayat.
Oysa ölüm Allah tarafından insanlara verilmiş en güzel hediyeydi,
Geri dönüşü olmayan yol,
Ama kesinlik kazanan,
Yaşamayı başaramadığın hayatın sonu,
Yeni hayatın başlangıcı.
Mezarımı kazsınlar belediye işçileri,
Ahirete borcum olsun,
Yazsınlar mezar taşıma,
Ağlardım diye.
Anekdot; Korkuyla yaşamak?,
Ve yaşarsan,
Boş yaşarsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mürekkebin Son Damlası
PoetryMürekkep damlalarının dans ettiği bir dünyada, duyguların en derin sırları şiirlerin sayfalarında buluşuyor. "Mürekkebin Son Damlası," duygu ve düşüncelerin en güzel halini yansıtan bir koleksiyon sunuyor. Şairin kelimelerle oynadığı bu kitap, okurl...
