Hoofdstuk 1
Mijn naam is Melanie en ik ben 15 jaar, ik woon in Amsterdam. Samen met mij ouders en zusje. We wonen hier pas een paar weken. Op school val ik goed in de groep, de meeste mensen kennen me ook wel. Thuis heb ik vaak ruzie met mijn ouders, wat niet vaak goed afloopt.
"Mel, schiet nou eens op! Je komt zo te laat op school!" Schreeuwt mijn moeder die onderaan de trap staat. 'Ja ja, jezus. Doe niet zo hysterisch. Het is ochtend.' Roep ik chagrijnig terug terwijl ik mijn shirt over mijn hoofd heen trek. Snel doe ik nog een laagje make-up op en haal een borstel door m'n blonde, golvende haar. Ik ren de trap af, door naar de keuken toe. Mijn ouders en zusje Lieke zitten al aan tafel. Mijn moeder kijkt me boos aan. Als mijn vader niet zo geïnteresseerd zijn krant zat te lezen zou hij me waarschijnlijk met dezelfde blik aankijken. Ik smeer een boterham voor mezelf en schuif bij de rest aan tafel. Thuis voel ik me soms best wel alleen. Mijn ouders proberen me namelijk zoveel mogelijk te negeren, maar als ze tegen me praten dan schelden ze me uit of schreeuwen ze naar me. Met mijn zusje heb ik ook haast geen contact. Ze is anders dan dat ik ben. Zij is meer het barbie popje, die van alles merkkleding wilt hebben. En ik ben gewoon ja, ik. Ik prop het laatste stukje brood in mijn mond. Snel ren ik weer naar boven waar ik mijn tas nog snel inpak. Daarna loop ik naar de badkamer. Ik poets mijn tanden, spuit deo en parfum op en controleer of alles goed zit. Tevreden knik ik naar mezelf in de spiegel. Ik hijs mijn zware boekentas over mijn schouder en loop naar beneden. Mijn zusje staat beneden klaar met mijn jas in haar handen. Ik pak mijn jas van haar aan. "Bedankt." Mompelde ik naar haar. Ze glimlachte lief naar me en verdween de trap op naar boven. Ik trek mijn jas aan. Zuchtend loop ik richting de tuindeur. "Doei!" Gil ik. Niemand die terug reageert. 'Dan niet..' Mompel ik. Ik trek mijn fiets tussen de andere fietsen vandaan, prop mijn tas in mijn mand die voorop mijn fiets zit en fiets het gangpad uit.
Ik fiets richting school. De wind waait mijn haar tegemoet waardoor 't naar achter zwiepert. "Dweeeerg." Hoor ik iemand gillen. Ik kijk achterom. Iemand is als een gek met zijn armen naar me aan het zwaaien. Ik knijp mijn ogen fijn om te kijken wie het is. Het is Nils, mijn beste vriend. "Reusss!" Gil ik terug. Uitgeput komt Nils naast me fietsen. "Waarom fiets je zo snel, gek?" Hijgt Nils terwijl hij over zijn stuur leunt. Ik kijk hem aan en begin te lachen. "Je hebt gewoon geen conditie luie." Glimlach ik naar hem. Hij geeft een zacht duwtje tegen m'n schouder en begint zelf ook te lachen. Na 10 minuten een druk, serieus gesprek gevoert te hebben met Nils komen we aan op school. Gelukkig zitten we samen bij elkaar in de klas. We proppen onze fietsen tussen de rest van de fietsen en lopen naar binnen. "Ik zie je zo, ja?" Zegt Nils die de andere gang inloopt. "Is goed." Knik ik en loop de andere kant op. Ik leg een paar van mijn boeken in mijn kluisjes. Ik staar naar het bord met roosterwijzigingen. 4bD, 5de t/m 8ste vrij. "Top." Zeg ik in mezelf. Een persoon wat langs loopt kijkt me raar aan. "Kan je het zien?" Vraag ik boos. Het persoon kijkt me geschrokken aan en loopt met grote passen door. Ik draai mijn kluisje opslot. De bel gaat, op naar de hel.
Na een lange, zware schooldag kom ik thuis aan. Mijn ouders zitten samen op de bank. Als ik binnenkom kijken ze me allebei heel serieus aan. "Melanie.. Kom eens zitten." Zei mijn moeder die op de lege plek naast haar op de bank klopte. Ik ging op de plek zitten en keek mijn ouders met een rare blik aan. "We moeten je iets belangrijks vertellen.." Zei mijn vader met een serieuze stem. Ik wachtte huiverend op het verhaal wat ze me zouden vertellen..
