Not like the movies..

1 : make me believe

Mahal kita ZOEY... mahal na mahal kita!!!.....

napabigla ako ng bangon ng marinig ang alarm clock ko na nasa taas ng head board ng kama ko..

mabilis na nahulog ang mga luha ko sa magkabilang pisngi ko ng maalalako ang panaginip ko kanina... napanaginipan ko na naman sya... 

 5:30 na ng umaga at kailangan ko ng magmadali dahil male-late na ako sa meeting ko para sa bago kong project this month..

isang araw na naman ang lilipas na hindi ko sya makikita at makakasama... alam kong hindi na pwede pang ibalik ang mga nangyari pero bakit ganito???.... bakit ang hirap tanggapin ng mga bagay na alam mong hindi na talaga pwede?? bakit parang habang tumatagal lalo akong nasasaktan??? :'(

pinatong ko ang noo ko sa tuhod ko.. kailangan kong maging matatag para sa mga taong nagmamahal sa akin.. kailangan makita nilang malakas ako at kaya kong mabuhay kahit na wala sya..

tumayo na ako at dere-deretsong pumasok sa cr at naligo.. kailangan kong umusad.. at kailangan kong gawin to.. hindi pwedeng mag stay lang ako sa past.. kailangan kong maging mgasaya kahit alam kong hindi ganun kadali ang maging masaya ng wala sya..

ako si Zoey Jane Alvarez.. 21 years old.. freelance interior designer.. at anak ng isang principal at civil engineer. may tatlo akong kuya si kuya Archie na isang Seaman, si kuya Edmar na isang editor in cheif ng isang magazine sa Dubai, at si kuya Maurice na isang College instructor sa isang university. at ako.. nag iisang babae.. at pinaka bunso sa lahat.. lumabas nako sa banyo at nag ayos sa harapan ng salamin.. nagbihis na ako at lumabas ng kwarto ko..

paglabas ko sinalubong ako ni manang lucy at inaya na ako sa kusina para kumain pero wala akong gana kaya nag kape nalang ako.. matapos kong kumain ay nagpaalam na ako kay manang lucy dahil ma ka-meet pa akong kliyente na nagpapa bago ng design ng kanyang opisina..

[after two and a half hours]

pagkatapos ko i-discuss sa secretary at finance officer ni Mrs. Yu para sa pagre-redecorate ng kanyang office ay dumeretcho ako sa isang fastfood chain para kumain.. hindi kasi ako kumain kaninang umaga at male-late na ako sa meeting ko para sa bago kong project..

 habang nag aantay ako sa pag kaing in-order ko ay nilabas ko muna ang laptop ko at cellphone para makapg simula na ako sa pag pa-plano ng mga bagong design sa office ni Mrs. Yu.. nagsimula na akong mga visualize at mag brain storm ay nakapag isip na ako ng primary design para sa first corner ng office..

saktong pag dating ng in-order ko ay nailigpit ko na ang mga gamit ko at napangiti ako ng makita ko ang pagkain.. nagugutom na talaga ako.. FAVORITE KO TO!!!!

Sh*t naaalala ko na naman sya.. isa kasi sa mga favorite naming pagkain yung in-order ko.. anu ba yan.. nasanay na kasi ako sa ganitong pagkain, unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi ko.. parang tinutusok ng milyun-milyong karayom ang puso ko.. para akong tanga kanina lang nginingitian ako ang pagkain ngayon naman nasasaktan ako ng dahil sa pagkain.. nababaliw na ata ako.. hmmm 

sinimulan ko na ang pag kain.. kahit naman pinapaalala sakin ng mga pag kaing ito ang pinagsamahan namin.. hindi mababago nun ang pagkagutom ko..

pagkatapos kong kumain naisipan kong dumaan muna sa isang park malapit sa fastfood chain na pinag kainan ko kanina.. 

naupo ako sa pinaka malapit na bench sa ilalim ng puno ng mangga.. habang pinagmamasdan ko ang mga batang naglalaro sa swing hindi ko maiwasang ma-alala sya.. sya na lagi kong kasama nuon.. nagpapasaya, nagpapakilig, nagaalala at nagmamahal sa isang katulad ko na bukod sa makulit, maingay at lampa ay mahal na mahal din sya.. ano ba yan halos lahat ng nakapaligid sakin ang ipinapaalala ay sya..