D'Vlad: THE VAMPIRE & I

D'Vlad 28

Draven's POV

"Cerberus! Wag na tayong magsayang ng oras! You better bring us to where Kharis and Trist are!" Utos ko kay Cerberus... Saming tatlo siya lang ang malakas ang pakiramdam na kahit sobrang hina at sobrang layu ng isang tao nararamdaman niya parin ang aura nito.

Lumapit si Cerberus sakin at saka hinawakan ang balikat ko.
"Amaia! Come over here!" Tawag niya kay Amaia, Amaia placed her right arm on Cerberus' shoulder
"I'll take you kung saan ko nararamdaman si Trist. Pero not in the exact place." Sabi ni Cerberus.

At sa isang kisap mata napunta kaagad kami sa isang lugar na hindi kalayuan sa Kastilyo.

Tulad ng sinabi ni Cerberus hindi niya kami dinala kung nasaan talaga sila Trist dinala niya lang kami malapit sa kanila, tss! Siguro nahihirapan siyang alamin kung saan talaga sila ngayon pero nararamdaman ko na si Trist dito kaya lang... Hindi ko maramdaman si Kharis.

"Nandito na tayo... Siguro naman nararamdaman niyo na sila." Kalmadong sabi ni Cerberus.

How could he remain so calm at a situation like this? Parang wala siyang pakialam kay Kharis!

***

This place looks like an abandoned place. Para itong lumang bodega.

Tumingin tingin ako sa paligid. I'm trying to find where exactly are they.

I used my vampire vision to see from afar and to see through the walls. In that sense makikita ko kaagad kung saang kwarto sila Kharis at Trist.

"THERE!" Nagulat ako ng bigla nalang sumigaw si Amaia.
Sabay turo sa isang abandonadong kwarto kaya napatingin kaagad ako sa lugar na iyon.

Napangiti nalang ako sa bilis ni Amaia na nahanap sila. Maybe the connection between her and Trist are so strong that she could tell where Trist is.

Tumakbo kaagad kami papunta roon.

Mabilis kaming nakarating sa kanila.

Naunang pumasok sila Amaia at Cerberus.

Huminto muna ako sa may pinto. I don't know what to react kapag nakita ko ang kalagayan ni Kharis. She's always been good to me... And... I don't want to see her suffering like this.

Huminga muna ako ng malalim bago pumasok.

Shit!

Nasambit ko nang makita ang kalagayan ni Kharis. Malubha na ang kalagayan niya.

Dali dali akong lumapit sa kanya. I can see it directly through Tristram's eyes na nagiguilty at natatakot siya.

"Trist? What the hell happened?" Seryusong tanong ko kay Trist habang nakatitig ako sa walang malay na si Kharis.

Hindi siya nakasagot.

Bakit hindi siya agad makasagot?!

Amp*ta!

Tulala lang siya habang malalim ang iniisip. Gusto kong malaman kung anong nangyari mula mismo sa kanya. Gusto kong marinig ng malinaw!

Sa galit ko kwenelyuhan ko siya at saka kinaladkad at ibinunggo sa pader. Kumalabog ang pader at nagkaroon ng kunteng biyak.

"Draven!" Pigil ni Amaia.

Napalakas ang pagkakabunggo ko sa kanya pero parang wala lang sa kanya. Tulala parin siya.

What the hell is wrong with him?!

"Trist! Trist! Anong nangyari?!" Inaalog alog ko siya pero tulala parin siya.

Boggss!

Sinuntok ko siya sa mukha. Dumugo ang labi niya. Pinahidan niya lang ito. Pero wala parin siya sa ulirat.